بابليان، پس از كشيدن نقشة آسمان، به ترسيم نقشة زمين پرداختند. كهنه‌ترين نقشة جغرافيايي كه مي‌شناسيم نقشه‌اي است كه كاهنان بابلي براي شهرها و راهنماي امپراطوري بختنصر ترسيم كرده‌اند. كساني كه در ويرانه‌هاي گاسور (واقع در حدود سيصد و بيست كيلومتري شمال بابل) مشغول كاوش بودند، لوحي گلي به دست آوردند كه تاريخ 1600 ق‌م دارد و، در وسعت نزديك شش سانتيمتر مربع، بر روي آن نقشة استان شط – ازله رسم شده؛ در آن نقشه كوهها را با خطوط گرد و آبها را با خطوط مورب و رودخانه‌ها را با خطوط متوازي نمايش داده‌اند. بر روي آن نام بعضي از شهرها نوشته شده و جهت شمال را در حاشية آن با علامتي مشخص كرده‌اند.