ایشتار نینوا /Ištar  of Ninveh (ایشتار کاکابو /Ištar /Kakkabu/« بانوی ستارۀ ناهید»

تأسیس پرستشگاه او به هزارۀ سوم پیش از میلاد بازمی‌گردد و ازلحاظ سنتی منسوب به مانیش توسو Maništusu بود. این الهه در میان جمعیت هوریانی (موسوم به ایشتار _ شائوشگا) محبوب بود و به‌طور مکرر، در متون نوزی از آن یادشده است. بنا بر نامه‌های امرنه Amarna پادشاه میتانی Mitannian، زمانی تندیس این ایشتار را به مصر فرستاد تا آمنوفیس سوم بیمار را معالجه کند. ایشتار شمالی به‌وسیلۀ پادشاهان آشوری به آناتولی معرفی شد و این امر، در هزارۀ دوم پیش از میلاد، صورت گرفت و آن الهه، جایی مهم در میان خدایان هیتیایی به دست آورد و احتمالاً با دیگر خدایان مؤنث یکسان دانسته شد ولی، آن را باهمان علامت ایشتار می‌شناختند.

الهه مربوط به خاورمیانه

منبع:

• کتاب تاریخ اساطیری ایران، اثر ژاله آموزگار،
  انتشارات سمت، چاپ شده در مهر ۱۳۹۵
• تهیه الکترونیکی: سایت تاریخ ما، اِنی کاظمی