دامجینگ

دامجینگ و کاغذ:

تمدن بشری در سال ۱۰۵ میلادی زمانی که چین گونه اولیه ای از کاغذ را از چوب درخت و الیاف های کنف توسعه داد به نقطه عطفی رسید. اختراع کاغذ باعث تجدید نیروی گسترش تمدن ها و فرهنگ های جدید گشته و فنون ساخت کاغذ به دیگر بخش های جهان مثل شبه جزیره کره که نزدیک ترین همسایه چین بود انتقال یافت.

اگر چه هیچ مدرک موجودی دال بر اینکه توسط چه کسی، چگونه، و چه زمانی راز ساخت کاغذ به کره منتقل شده است، اما بر مبنای یادداشتی که نشان می دهد بکجه در سال ۲۸۵ چندین کتاب به ژاپن فرستاده بود نتیچه گیری شده است که کره ای ها چگونگی ساخت کاغذ را از چین آموخته بودند، در حالیکه کتاب های چینی را در حوالی قرون دوم یا سوم در اولین سال های دوران سه پادشاهی وارد نمودند. همچنین مدرکی وجود دارد که نشان می دهد کاغذ تولید شده در شیلا، در چین و ژاپن نفیس تلقی می شد. این موضوع بر این نکته دلالت می کند که فن تولید کاغذ در دوران سه پادشاهی به سطوح چشمگیری رسیده بود. بر خلاف روش چینی سنگ زنی الیاف ها برای تولید کاغذ، صنعتگران سه پادشاهی الیاف ها را برای ایجاد سطح صیقلی کاغذ می ساییدند. و دامجینگ شخصی بود که نقشی کاربردی در پا به عرصه نهادن کاغذ سه پادشاهی ایفا کرد.

اطلاعات زیادی در مورد سال های ابتدایی زندگی دامجینگ وجود ندارد. دامجینگ که راهب و نقاش سلسله گوگوریو بود، در سال ۵۷۹ چشم به جهان گشود و در سال ۶۱۰ به منظور مطالعه و ممارست در اصول ریاضت های بودایی و آموزش انگاره های آن از طریق بکجه به ژاپن سفر کرد. همچنین او نقشی  حیاتی در معرفی روش های رنگ آمیزی و چگونگی ساخت قلم های جوهر و کاغذ ایفا نمود. بر اساس یک کتاب تاریخی باستانی در ژاپن، دامجینگ در پنج کتاب مقدس بودا تخصص داشته و نقاش بی نظیری بود. گزارش شده است که او چگونگی ساخت کاغذ و قلم های جوهر را به ژاپنی ها آموخته و سنگ جوهر و سنگ آسیاب را به آنان معرفی کرد.

درست مثل شیفتگی ژاپنی های امروزی برای فرهنگ پاپ کره، ژاپنی های حدود ۱۴۰۰ سال پیش مجذوب فرهنگ گوگوریو شده بودند. دامجینگ تا به امروز در ژاپن به عنوان معرفی کننده کاغذ و قلم جوهر مورد احترام است.

نقاشی های دامجینگ در معبد بودایی ژاپنی هوریو – جی:

دامجینگ که به عنوان یک نقاش با استعداد نیز مورد تحسین گرفته است، چندین اثر هنری را از خود بر جای گذاشته که حتی امروزه دوستداران هنر را شگفت زده می کند. گویاترین قطعه در میان آثار وی را می توان در دیوارهای عبادتگاه اصلی در معبد بودایی هوریو – جی در ژاپن یافت که قدیمی ترین بنای چوبی باقی مانده کشور است. خطوط ظریف و رنگ های زنده نقاشی های دیواری، دستیابی بی وقفه به نیروانا توسط بودا و پرهیزکاران بودایی را به نمایش گذاشته و هیجان و وجد جستجوی راستی و روشنگری را انتقال می دهد. متاسفانه نقاشی دیواری اصلی از زمانی که آن در یک آتش سوزی در سال ۱۹۴۹ به شدت آسیب دید، در مخزن نگهداری شده است. چیزی که شما امروزه می بینید یک المثنی می باشد که توسط نقاشان برجسته ژاپنی کشیده شده است. نقاشی دیواری دامجینگ در هوریو – جی به همراه سوک گولام در گیونگجو کره، و غارهای یون گنگ در چین، در بین سه اثر هنری بزرگ آسیا به حساب می آید.

شکوفایی فرهنگ آسوکا (اولین فرهنگ بودایی در کشور) در ژاپن به دامجینگ نسبت داده شده است. او به خانه یک شاهزاده ژاپنی دعوت شده بود و نقاشی های دیواری در زمانی که دامجینگ در هوریو – جی در جوار اقامتگاه شاهزاده سکونت داشت کشیده شد. هوریو- جی وقتی که پدر شاهزاده در سال ۵۸۷ در بستر بیماری افتاد ساخته شد تا طلبی برای بهبودی سریع وی باشد. این معبد بودایی به عنوان روح بکجه در نظر گرفته می شود زیرا شاهزاده بهترین معماران را از بکجه برای تکمیل آن فرا خوانده بود.

یکی دیگر از نقاشی های دامجینگ در سال ۱۹۸۹ برای اولین بار کشف شد. نقاشی با شکوه وی از الهه رحمت بودایی که در زیر لایه بالایی نقاشی در نقاشی دیواری پاگودای پنج طبقه در هوریو- جی یافت می شود، مجددا ویترینی از استعداد بیکران او است. دامجینگ یک استعداد حقیقی هالیو بود که موج فرهنگی کره را در قرن هفتم میلادی در ژاپن آغاز کرد.