منظور از پوشش در مصر باستان اشاره به پوشاک مورد استفادهٔ مردمان مصر باستان از پایان دوران نوسنگی (از ۳۱۰۰ پیش از میلاد) تا سرنگونی پادشاهی بطلمیوس و مرگ کلئوپاترا در سال ۳۰ پیش از میلاد دارد. لباس‌های مصریان بسیار رنگارنگ بود و با سنگ‌های قیمتی و زیورآلات همراه بود آنها در طراحی لباس‌هایشان هم به زیبایی و هم به آسایش توجه می‌کردند به گونه ای که در هوای گرم بیابان، لباس‌ها به اندازهٔ کافی خنک باشند.در مصر باستان کودکان پسر و دختر، تا سیزده‌سالگی، سر تا پا برهنه بودند و، جز گوشواره و گردنبند، هیچ چیز با خود نداشتند. ولی دختران کمی شرم می‌نمودند و به کمرگاه خود کمربندی از مروارید و خرمهره و نظایر آن می‌آویختند. لباس خدمتگزاران و کشاورزان منحصر به تکه پارچه‌ای بود که دور کمر خود می‌بستند.در دوره سلطنت قدیم، بدن مردان و زنان، در کوچه و بازار، تا نافگاه برهنه بود و لنگ کوتاهی، از پارچه سفید، تا بالای زانو را می‌پوشانید؛ چون شرم و حیا مولود عادت است و طبیعت را در آن دستی نیست، این پوشش ساده اسباب آسایش خاطر آن مردم را فراهم می‌آوردیکی از مدهای محبوب و کلاس بالا در میان زنان مصر باستان، لباس متشکل از مهره‌های سفالی بوده است.
![]()
پوشش زنان در مصر باستان
لباس زنان مصر باستان در طبقه مرفه همواره مهره بافت بوده و با هزاران دانه مهره تزئین و تولید شده‌اند که در الگویی لوزی‌مانند در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند و اگرچه باورها بر این است که زنان چنین لباس هایی را در زندگی روزمره به تن می‌کردند اما بیشتر نمونه‌ها در مقبره‌ها کشف شده است. این پوشاک گرانبها بسیار نادر است و تاکنون فقط ۲۰ عدد از این نوع لباس پیدا شده است که در موزه‌های مختلف در سراسر دنیا نگهداری می‌شوند.
اغلب مصریان لباسهایی از کتان می‌پوشیدند. چرا که سبک است، هوا در آن جریان دارد و بدن آزادانه در آن حرکت می‌کند که برای آب و هوای گرم و گاه مرطوب مصر بهترین ویژگی هاست. پشم و پنبه هم به کار می‌رفتند. پشم گرم بود اما چربی های طبیعی آن رطوبت را دفع می‌کرد. پنبه هم به سبکی کتان نبود. کتان از الیافی گیاهی به عمل می‌آمد. گیاه کتان به وفور در کناره نیل می‌رویید. آنها را خشک و شانه و خیس کرده، می‌کوبیدند و می‌بافتند. الیاف حاصل را می‌ریسیدند و نخ را پارچه می‌کردند.پوشش فرعون‌ها به خوبی در تاریخ ثبت شده‌است آنها معمولاً پوست حیواناتی مانند پلنگ یا شیر را به عنوان نشانی از جایگاه شان به تن می‌کردند.نمس و خات هم سرپوشی است که معمولاً فرعون‌ها و نجیب‌زادگان بر سر می‌گذاشتند.در حدود سال ۲۱۳۰ پیش از میلاد در پادشاهی باستان پوشش‌ها بسیار ساده بود.مردان پارچه‌هایی را مانند دامن به دور خود می‌بستند که شنتی نام داشت. این دامن‌ها در کمر با کمربندی محکم می‌شد و پارچهٔ دامن در جلو جمع می‌شد یا روی هم تا می‌خورد. در این دوران دامن مردان کوتاه بود تا اینکه در پادشاهی میانه مصر نزدیک به ۱۶۰۰ پیش از میلاد، دامن مردان بلندتر شد و در حدود ۱۴۲۰ پیش از میلاد یک بالاپوش نازک آستین دار و یک زیردامنی هم به تن می‌کردند.
