جشن های ایران باستان : امردادگان

امردادگان روز هفتم ِ امُرداد (امُردادروز در امُردادماه) در گاه‌شمار ِ ایران ِ باستان (و سومین روز اَمردادماه در گاهشماری فعلی ایران)، یکی از جشن‌های ِ دوازدگانهٔ ِ سالیانه در روزهای ِ هم‌نام‌شدن ِ روز و ماه است که ایرانیان، در هر زمان و هرجایی، آن را برای گرامی‌داشت ِ منش و کُنش و خویش‌کاری‌ی ِ امُرداد (/ در گاهان ِ زرتشت و اوستای ِ پسین: اَمِرِتات به مفهوم ِ بی‌مرگی/ جاودانگی) یکی از فروزه‌های ِ شش‌گانهٔ ِ خِرَد و دانش ِ فرمان‌روا بر فرارَوَند ِ هستی (نام‌بُردار و شناخته به اهوره‌مَزدا) است. امشاسپند ِ جاودانگی ِ امرداد همواره در کنار امشاسپند ِ رسایی ِ خرداد، نگهبان آب و گیاه هستند. ایرانیان ِ از هزاره‌های ِ گم‌شده و دور، این جشن ِ فرخنده را برگزارکرده و ستوده و گرامی داشته‌اند.

در یادگارهای ِ کهن ایرانی، از این روز و جشن ِ ویژهٔ ِ آن، سخن ِ بسیار گفته‌شده‌است در متن ِ پهلوی‌ی ِ بُندَهِش، می‌خوانیم:

امُرداد ِ بی‌مرگ، سَروَر ِ گیاهان ِ بی‌شمارست؛ زیرا او را به گیتی، گیاه، خویش است. گیاهان را رویانَد و رَمهٔ ِ گوسفندان را افزاید؛ زیرا همهٔ ِ دام‌ها از او خورند و زیست‌کنند. به فِرَشکرد ِ [/ نوگردانی‌ی ِ جهان و زندگی در پایان ِ کار ِ جهان به سالاری‌ی ِ سوشیانت، رهاننده‌ای از تبار ِ زرتشت]، نیز “انوش” [/ خوراک ِ بی‌مرگی] را از امرداد آرایند. اگر کسی گیاه را رامش بخشد یا بیازارد، آن گاه امُرداد [از او] آسوده یا آزَرده بُوَد… (گزارش ِ دکتر مهرداد بهار در پژوهشی در اساطیر ِ ایران، چاپ یکم، ص ۱۱۷)

با روی‌کرد به خویش‌کاری‌ی ِ امرداد در جهان ِ اَستومَند (/ جهان ِ مادّی) که نگاهبانی از گیاهان ِ روی ِ زمین و سرسبز و باروَرنگاه‌داشتن ِ آنهاست، و نماد ِ جاودانگی و بیمرگی و جوانی‌ی ی همیشگی‌ به شمارمی‌آید، مسعود سعد ِ سلمان، چکامه‌پرداز ِ سدهٔ پنجم ِ هجری، می‌گوید:

روز ِ مُرداد [/ امُرداد] مُژده داد بدان
که جهان شد به طبع، باز جوان.

و همچنین می گوید :

مرداد مه است سخت خرم
مَی نوش پیاپی و دمادم

هریک از فروزه‌های دوازده‌گانه که جشن‌های هم‌نامی‌ی ِ روز و ماه برای ِ گرامی‌داشت ِ آنها برگزارمی‌شود، گل ِ ویژه‌ای دارد. گل ِ ویژهٔ ِ امُرداد، زنبق (/ چمبک) است.

در برگ ۲۵۰ برگردان فارسی آثارالباقیه ابوریحان بیرونی چنین آمده است که :

«… مرداد ماه که روز هفتم آن مرداد روز است و آن روز را به انگیزهٔ پیش آمدن دو نام با هم، جشن می گرفتند. معنای امرداد آن است که مرگ و نیستی نداشته باشد. امرداد فرشته ای است که به نگهداری جهان و آراستن غذاها و داروها که اصل آن از نباتات است و بر کنار کردن گرسنگی و زیان و بیماری‌ها می باشد، کارگزاری یافته است…»

خیام در نوروز نامه می نویسد:

“مرداد ماه یعنی خاک، داد ِ خویش بداد از بَرها ومیوهای پخته که در وی به کمال رسد و نیز هوا در وی مانند غبار ِ خاک باشد و این ماه میانه تابستان بود و قسمت او از آفتاب، مر برج اسد را باشد. “

خیام به اشتباه به جای نام اَمرداد از واژه مرداد استفاده کرده است. این جشن سزاوار ِ شادمانی و نشاط ِ بی مرگی، امروز به غلط تحت نام مردادگان، در بین مردم رایج است. زیرا مرداد به معنی نیستی و مرگ است اما وقتیکه حرف الف در اول آن قرار می گیرد آن را نفی می‌کند و به بی مرگی و جاودانگی، تغییر معنی می دهد. زیرا امرتات در زبان اوستایی و امرداد در زبان پهلوی، از ششمین امشاسپندان و یکی از صفات اهورامزدا در گات‌ها است که دلالت بر بی مرگی و جاودانگی و زوال ناپذیری اهورامزدا دارد.

و در این باره در زراتشت نامه چنین سروده شده است:

چو گفتار خردادش آمد به سر
همان گاه امرداد شد پیش تر

چو گفتار خردادش آمد به سر
همان گاه امرداد شد پیش تر

سخن گفت در باره رستنی
که زرتشت گوید ابا هر تنی

نباید به بیداد کردن تباه
به بیهوده بر کندن از جایگاه

کزو راحت مردم و چار پاست
تبه کردن او، نه راه خداست

 

روز امرداد از ماه امرداد، هفتمین روز امرداد ماه باستانی (سوم امرداد خورشیدی)

 

واژه باستانی امرداد، امرتاته است که به مینوی(معنی) بی مرگی و جاودانه گی نام یکی از امشاسپندان ( فرشته گان ) درباور ایرانیان است واگر الف آن را که پیشوند نفی است از آن برداریم و مرداد بنویسیم چم (معنی) آن دگرگون شده و مینوی مرگ میدهد. این نام در اوستا ، به ویژه سروده ها (گات ها) پاژنام (صفتی) است برای اهورامزدا، که گویای بی مرگی و پایندگی خداوند است .این امشاسپند درجهان خاکی نگهبان و سرپرست گیاه و رستنی ها می باشد.

ایرانیان در این روز به باغ هاو کشت زارهای خرم و دل نشین می روند و پس از نیایش به درگاه اهورامزدا (پروردگار) در آیینی ( مراسمی) این جشن را با شادی و شادمانی در دامان زیست گاه (طبیعت) برگزار می کنند.

 

جشنها در گاهشمار کنونی فروردین: ۱ فروردین (نوروز)،۱۳ فروردین (جشن سیزده)، ۱۹ فروردین (فروردینگان). اردیبهشت: ۲ اردیبهشت ( اردیبهشگان). خورداد : ۴ خورداد ( خوردادگان). تیر : ۱۰ تیر (تیرگان ). امرداد : ۳ امرداد (امردادگان )، ۳۰ امرداد (شهریورگان). شهریور: ——- مهر :۱۰ مهر (مهرگان). آبان:۴ آبان (آبانگان). آذر: ۳ آذر (آذرگان)، ۲۵ آذر (دیگان)، ۳۰ آذر (جشن شب چله). دی: ۲ دی، ۹ دی، ۱۷ دی (دیگان) ، ۲۶ دی (بهمنگان ). بهمن: ۱۰ بهمن ( جشن سده) ، ۲۹ بهمن (اسفندگان ). اسفند: پنج روز پایانی ( پنجه) ، ۲۷ اسفند ( چهارشنبه سوری).

عضویت
اطلاع از
guest

4 نظرات
پرامتیازترین
جدیدترین قدیمی‌ترین
بازخورد درون خطی
دیدن تمامی دیدگاه ها
الهه مهدوی

سلام …خسته نباشید وممنون از اطلاعاتتون….میشه راجب جشن های دیگه که فقظ نام برده شده اطلاعات بیشتری بدبن

کامبیز ایمانی

سلام. من فیلمهای تاریخی بدون سانسور میخواهم .تلاش نمودم ولی در سایت شما مشخص نیست البته پکیج اول شما را خریدم .لطفا راهنمایی کنید ممنون

ساسان

سلام خسته نباشید :
از خواندن و دیدن نوشته هاتان لذت فراوان بردم . و از درگاه هورمزد برایتان آرزو ی سربلندی دارم .
می خواستم اگر ممکنه در رابطه با اوستا و چگونگی نگاشته شدن این کتاب قابل ستایش مطلع شوم و مش خواستم از جز به جز این کتاب بالا مرتبه اطلاعاتی داشته باشم .( با پوزش فراوان نتوانستم برای کلمه ی ((اطلاعات)) کلمه ی گارسی یافت کنم ) .

با سپاس فراوان

کیان آزادی

ایران تا ابد امرداد است.