سلسله شوتروکی
از حدود سال ۱۲۰۵ پیش از میلاد خاندان جدیدی به پادشاهی ایلام می رسد. دومین شاه این سلسله شوترک-ناهونته نام داشت که از ۱۱۸۵ تا ۱۱۵۵ پیش از میلاد فرمانروایی کرد و توانست قدرت از دست رفته ایلام را زنده کند. او در سال ۱۱۶۰ پیش از میلاد به سلطه کاسی ها بر بابل خاتمه داد و پسر خود به نام کوتیر-ناهونته را شاه بابل کرد.
(او برای بزرگداشت کوتیر-ناهونته اول شاه سلسله اپرتیان، پسر خود را به همان نام نامگذاری کرده بود.) در این حمله بود که لوح سنگی قانون حمورابی به همراه دهها لوح سنگی دیگر سلسله های بین النهرین به غنیمت ایلامی ها در آمدند و به شوش منتقل شدند. این لوح که توسط فرانسوی ها از شوش کشف شد، هم اکنون یکی از با ارزش ترین آثار موزه لوور است.
کوتیر-ناهونته فرمانروایی بابل را به یکی از بازماندگان کاسی می سپرد اما او شورش می کند. کوتیر-ناهونته سه سال با او می جنگد تا بر او پیروز می شود و دوباره بابل را فتح می کند و آخرین شاه کاسی همانند آخرین شاه اور که در سال ۲۰۰۶ پیش از میلاد از ایلامیان شکست خورد، روانه تبعید گاه ایلام شد. به این ترتیب فرمانروایی کاسی ها بر بابل در سال ۱۱۵۷ پیش از میلاد خاتمه یافت.
شیلهک-اینشوشینک در سال ۱۱۵۰ پیش از میلاد شاه ایلام شد. او نیز سیاست نظامی بر ضد بابل و بین النهرین را پیش گرفت و مرتبا به این منطقه حمله کرد. او را می توان آخرین شاه بزرگ ایلام خواند. یکی از خصوصیات بارز او، احترام به خانواده، نیاکان و شاهان پیشین ایلام است. از او حدود سی کتیبه یافت شده است. او معبد اینشوشینک شوش را هم بازسازی کرده است.
فهرستی یافت شده است که در آن نام شانزده شاه ایلام را ذکر کرده و در انتهای این فهرست، شیلهک-اینشوشینک می گوید: “این شاهان پیشین اینجا در معبد اینشوشینک کارها کرده اند. من نوشته های آن ها را از بین نبردم و تغییر ندادم بلکه فقط از نو نوشتم و در دیوار معبد اینشوشینک کار گذاشتم.” در یکی دیگر از نوشته هایش، به ذکر نام همه خانواده او بر می خوریم. ابتدا نام ملکه و سپس پسر بزرگ برادرش که شاهزاده او بوده و سپس نام هشت فرزند دختر و پسر او، هریک با القاب خود. او در حدود ۱۱۲۰ پیش از میلاد درگذشت.
هوتلوتوش-اینشوشینک جانشین شاه شد. او به معبدی در شوش یک لولای سنگی اضافه می کند و روی آن می نویسد: “… من هوتلوتوش-اینشوشینک، پسر کوتیر-ناهونته و شیلهک-ناهونته ….من خواهان سلامتی خودم و ناهونته -اوتو، مادر ستوده ام و برادران و خواهرانم هستم …” او در این نوشته برای خود دو پدر قایل شده که یکی از آنها پدر و دیگری عمویش هستند.
هر دوی آنها با خواهر(احتمالی) خود ازدواج کرده بودند. از این رو شاه، آندو را با افتخار پدر خود می داند. در نوشته ای دیگر حتی او علاوه بر پدر و عمویش، نام پدر بزرگش شوترک-ناهونته را نیز به عنوان پدر خود می آورد و خود را فرزند سه پدر می خواند. نقش اصلی را مادر ستوده او داشت که به وراثت و مشروعیت رنگ می داد. برادران و خواهرانی که او نام برده همه فرزندان همین مادر هستند اما از شوهران مختلف که همگی تنی خوانده می شدند.
در ۱۱۱۰ پیش از میلاد نبوکدنزر پادشاه بابل که چندین بار از ایلامیان شکست خورده بود و مطابق کتیبه ها کارش به گریه و زاری رسیده بود، توانست با چند روحانی برجسته ایلامی هم دست شود و به ایلام حمله کند. او در گرمای تیر ماه خود را به شوش رساند و با هوتلوتوش-اینشوشینک درگیر جنگ شد. شاه ایلامی کشته شد، بابلیان پیروز شدند و از شوش غنیمتهای فراوان بردند. پس از این شکست تا چهار سده، شوش اهمیت خود را از دست داد.
