روش های پیش بینی آینده در روم باستان
پیشگویی – هنر کسب دانش از آینده یا راهنمایی از طریق ابزارهای ماوراء طبیعی – بخش مهمی از زندگی، دین و تاریخ رومیان بود. در واقع، سیسرو نویسنده رومی به ما می گوید که رومولوس، یکی از بنیانگذاران افسانه ای روم، یک آگوری ماهر (کشیش مسئول پیشگویی) بود. هنگامی که رومولوس برای نشانه ای آسمان را تماشا کرد و ورود دوازده «پرنده مقدس از بهشت» را دید، این به عنوان نشانه ای تلقی شد که او باید حکومت کند.
در زمان ژولیوس سزار در قرن ۱ قبل از میلاد، کالج رسمی رومی آگوگ شامل شانزده نفر از این مردان بسیار مورد محترم بود.
برای رومیان، تقریباً همه چیز یک فال یا پیشگویی بالقوه بود – پیامی از جانب خدایان که باید توسط آگاهان خوانده و تفسیر شود. انواع شناخته شده تری از پیشگویی مانند طالع بینی و پیشگویی های کتاب های معروف سیبیل وجود داشت، اما در جگر گوسفند و عطسه یا خنده نیز نشانه هایی دیده می شد.
در اینجا به شش مورد از غیرمعمول‌ترین روش‌های پیشگویی که رومیان باستان استفاده می‌کردند، نگاه می‌کنیم.
جوجه ها
در سال ۲۴۹ قبل از میلاد، فرمانده رومی کلودیوس پولچر در حال آماده شدن برای نبرد با کارتاژنی ها در سواحل درپانا در سیسیل بود. او که کنجکاو بود که چگونه این کار را انجام دهد، از یکی از محبوب ترین روش های پیشگویی در ارتش روم ، مرغ های مقدس بود. لانه های این جوجه ها با ارتش و نیروی دریایی روم در سراسر جهان برده می شد و توسط مقامی به نام پولاریس نگهداری می شد.
کار به این صورت بود که چند مشت دانه روی زمین پخش می شد و جوجه ها رها می شدند. اگر آنها با عجله از قفس خود بیرون می آمدند و با حرص غلات را می بلعیدند، این به فال نیک گرفته می شد و حمله در پیش گرفتند. با این حال، اگر جوجه ها برای بیرون آمدن تردید داشتند، یا عدم علاقه ای به دانه نشان دادند، این هشداری بود که در نبرد شکست خواهد خورد و باید از آن اجتناب می کردند.
این همان کاری بود که پولچر انجام داد، و وقتی جوجه های مقدس به دنبال غلات نرفتند، آنقدر عصبانی می شد که دستور داد آنها را از کنار قایقش بیرون بیندازند و می گفت: “اگر نمی خورند، بگذارید بنوشند!
پولچر و نیروهایش در درپانا توسط کارتاژنی‌ها شکست خوردند.
رومی ها همچنین از نوعی روش به نام لوح احضار تته اویجا با جوجه ها استفاده می کردند. در این روش دایره ای با حروف روی زمین کشیده می شد و روی هر حرف دانه می گذاشتند. سپس جوجه ها می توانستند به ترتیب نوک زدن دانه ها پیامی بنویسند.
فداکاری انسان
در روم باستان، کشیشی به نام هاروسپکس وظیفه داشت با نگاه کردن به احشای حیوانات قربانی شده، اغلب جگر گوسفند، پیشگویی کند.
با این حال، ظاهراً روش بسیار شوم تری وجود داشت که رومی ها استفاده می کردند. این روش به عنوان انسان گرایی یا پیشگویی از انسان شناخته شده است. گفته می‌شود که رومی‌ها در مواردی مردان، زنان و کودکان را برای این منظور قربانی می‌کردند، اگرچه شواهد این اتفاق قوی نیست.
این فرآیند معمولاً شامل باز شدن قفسه سینه سوژه در حالی که هنوز زنده بودمی شد ، سپس اعضای بدنش به ترتیب خاصی خارج می‌شد و تا زمان مرگ به پیشگویی می پرداختند. به طرز وحشتناکی، کشیشی که قربانی را انجام می داد، علاوه بر مطالعه رنگ و شکل هر عضو، نحوه فریاد زدن قربانی، نحوه خونریزی و نحوه اسپاسم های مرگ را نیز یادداشت می کرد. این اطلاعات برای شگون و پیش بینی برداشت و تفسیر شد.
گفته می شود که امپراتور معروف قرن سوم سادیستی، الاگابالوس، اجرا کننده این روش بوده است. جولیان مرتد، امپراتور بین سال های ۳۳۲ تا ۳۶۳ پس از میلاد، ظاهراً زنی را با دستان خود در معبدی قربانی کرد، او را به زنجیر آویزان کرد و سپس جگرش را پاره کرد.
ادرار
یکی از روش‌های غیرمعمول فال رومی، خواندن ادرار بود. این منحصر به روم نبود و استفاده از آن در دنیای باستان گسترده بود. روش‌های تفسیر مایع زائد به‌طور قابل‌توجهی متفاوت بود، به طوری که برخی فال را در طعم یا بوی ترشح می‌خواندند و برخی دیگر به جریان و رنگ آن نگاه می‌کردند.
یکی از قالب‌هایی که رومی‌ها استفاده می‌کردند، نگاه کردن به حباب‌ها بود. فرد قبل از بررسی محتویات، داخل یک گلدان محفظه ادرار می کرد. حباب‌های بزرگ که از هم فاصله دارند نشان‌دهنده خوش شانسی، به‌ویژه ورود ثروت بود، در حالی که حباب‌های کوچک و متراکم نشان یک فال بد و نزدیک شدن به بیماری یا مرگ تلقی می شد.
رعد و برق
برای رومی ها، بخش عمده ای از پیشگویان به آسمان نگاه می کرد. آگورس بیرون رفت و روی تپه ها نشست و آماده بود که به بالا نگاه کند و آسمان را برای پیام های خدایان بخواند. این می تواند به شکل حرکت دسته های پرندگان، رعد و برق یا شکل و حرکت ابرها باشد. شکل دیگری از این دسته به برونتومانسی معروف است. این فال با تعبیر رعد یا برق است.
در روم باستان، فال‌ها رعد و برق در قسمت چپ آسمان را به خوش شانسی تفسیر می‌کردند، اما رعد در سمت راست را به فال بد می‌گفتند. رعد همچنین به عنوان منادی مرگ تعبیر شد البته با معانی مختلف بسته به روز هفته. یکشنبه‌ها معمولاً نشانه مرگ قریب‌الوقوع یک کشیش یا محقق، دوشنبه‌ها یک زن، چهارشنبه‌ها و پنج‌شنبه‌ها گداها و فاحشه‌ها، جمعه‌ها دولتمردان و ژنرال‌ها، و رعد و برق در شنبه‌ها نشانه‌ای از یک تهدید بی‌مورد مانند طاعون یا قحطی بود.
تخم مرغ
رومی ها همچنین از تخم مرغ برای پیشگویی استفاده می کردند، روشی که توسط غیبت شناسان به عنوان اومانسی شناخته می شود.
فال با تخم مرغ اشکال مختلفی داشت، اما یکی از روش های رایج این بود که سفیده تخم مرغ را در آب در حال جوش انداختن و از روی شکل هایی که به وجود آمده بود، پیش بینی کرد. یک توده دایره ای زیبا نشان می داد که عروسی در افق است، اما شکل نامنظم مار مانند به عنوان هشداری برای نزدیک شدن به خطر در نظر گرفته شد.
به گفته یک وقایع نگار رومی، لیویا دروسیلا باردار از تخم مرغ برای پیش بینی جنسیت جنین خود استفاده کرد. او تخم را پیش خود نگه داشت بعد از اینکه آماده جوجه ریزی شد، تخم را در دست گرفت. جوجه پسر بود، و این نشان می داد که بچه او پسر خواهد بود، که همینطور هم شد.
تخم‌های شکسته نشده نیز روی شکم زنان باردار مالیده می‌شد و سپس آنها را باز می‌کردند. معانی مختلفی از تخم مرغ خام استنباط شد. برای مثال، یک زرده دوتایی به معنای دوقلوها بود.
آینه ها
در قرون وسطی و در دوران باستان، هنر جادویی «آینه بینی » رواج داشت. Scryers آینه بین ها افرادی بودند که با نگاه به آینه، توپ کریستالی، آب یا سطح انعکاسی آینده را پیش بینی می کردند یا از یک منبع مرموز راهنمایی میگرفتند. در روم باستان، آینه بین ها را را specularii می نامیدند که به کلمات لاتین «آینه» و «نگاه کردن» پیوند داشت.
امپراتور روم، دیدیوس جولیانوس، که در بهار سال ۱۹۳ پس از میلاد سلطنت کرد، از یک آینه برای پیش بینی نتیجه نبرد استفاده کرد. بر اساس تاریخچه آگوستا، یک کتاب تاریخ رومی، جولیانوس با جادوگران کار کرد تا مراسمی را در مقابل آینه انجام دهند و پسر جوانی را با کار آینه‌خوانی به آنجا آوردند. پسر در آینه سقوط جولیانوس و موفقیت سوروس، یکی از رقبای خود را دید. این پیش‌بینی زمانی که سوروس ژولیانوس را شکست داد و او را در ژوئن ۱۹۳ به قتل رساند، درست ثابت شد.
مترجم: زهرا طاهری
