ایم یونگ شین
زنی با عنوان ” اولین “ در جمهوری کره:
به مناسبت روز جهانی زن در هشتم ماه مارس، کره اقدام به برجسته سازی پیشگامانی کرد که در بهبود جایگاه زن کره ای سهیم بودند.
اشخاص ممتازی منجمله لی گاک گیونگ اولین خبرنگار زن کشور، لی ته یونگ اولین وکیل زن کره ای، گلف باز پاک سه ری که اولین کره ای لقب گرفت که موفق شد در تور اتحادیه گلف حرفه ای بانوان ایالات متحده عنوانی را بدست آورد، و اولین فضانورد کره ای یی سو یون که با رویای کاوش جهان خارج در قرن بیست و یکم گامی تاریخی به فضا نهاد، تنها اسامی محدودی از این اولین ها به شمار می روند.
این زنان توانسته بودند تا بر تبعیض جنسیتی ریشه داری که ماحصل کنفسیوسیسم بود فائق آیند و در حرفه انتخابی خویش با عنوان ” اولین ” به مدارج بالایی دست یابند. آنها همچنین الهام بخش زنان بیشماری شدند تا بتوانند توانایی های خویش را در جامعه به معرض نمایش بگذراند.
بخصوص ظهور ایم یونگ شین که اولین قانونگذار زن در جمهوری کره بود، طلیعه آغاز عصری جدید برای زنان سیاستمدار را روشن کرد.
اولین زنی که به عنوان نماینده مجلس انتخاب شد:
مجلس شورای ملی در ۳۱ می ۱۹۴۸ اولین جلسه رسمی خود را در تاریخ مشروطه جمهوری کره تشکیل داد. اما با اینکه زنان نصف جمعیت کشور را تشکیل می دهند، هیچ زنی در مراسم افتتاحیه این مجلس تاریخی حضور نداشت.
۱۹۸ قانونگذار در اولین انتخابات همگانی کشور در دهم ماه می برگزیده شدند. اما هیچکدام از آنها خانم نبودند. آن تا سال ۱۹۴۹ طول کشید تا اینکه یک زن قانونگذار برای اولین بار در جمهوری کره پا به عرصه سیاست نهاد. نام این زن ایم یونگ شین بود که توانست در آندونگ واقع در ناحیه گیونگ سانگ شمالی پیروز انتخابات شود.
ایم به سال ۱۸۹۹ در خانواده ای که اعتقاد عمیقی به مسیحیت داشتند، در گیومسان واقع در منطقه چانگ چونگ جنوبی چشم به جهان گشود. نام انگلیسی اش لوئیز ایم بود. وی خانواده ای ثروتمند و کشاورز داشت. ایم دختری با هوش و با اراده قوی به شمار می رفت. در حالیکه در مدرسه دخترانه گیجون در جونجو و مدرسه مسیحی زنان در هیروشیما ژاپن حضور بهم می رساند، در جنبش استقلال طلبانه ۱۹۱۹ شرکت کرد و همچنین در یک شبکه ارتباطی که توسط دولت در تبعید کره در شانگهای بنیان نهاده شده بود نیز مشارکت داشت و در نهایت زندانی و شکنجه شد. ایم بدین صورت از استقلال کره از سلطه حکومت استعماری ژاپن حمایت کرد.
او از سال ۱۹۲۱ به مدت دو سال در مدرسه دخترانه یونگ میونگ واقع در گونگجو و مدرسه ایهوا تدریس کرد. اما وی امید داشت تا جهان گسترده تری را تجربه کند. ایم در سال ۱۹۲۵ به ایالات متحده رفت و در دانشگاه کالیفرنیا جنوبی و مدرسه تحصیلات تکمیلی آن تحصیل و در رشته علوم سیاسی و الهیات درجه کارشناسی ارشد را دریافت کرد.
او در سال ۱۹۳۱ به کره بازگشت و با منصوب شدن به سمت مدیر مدرسه آموزشی آموزگاران کودکستان چانگان اولین گام خویش را به عنوان یک آموزگار زن برداشت. اگرچه ژاپنی ها در سال ۱۹۴۴ مدرسه را تعطیل کردند، اما وی سال آینده آن را بازگشایی کرد و در راه تغییر کاربری آن به صورت دانشگاه چانگ آنگ کوشید.
لیم در سال ۱۹۴۵ حزب ملی گرای زنان کره ای را تاسیس کرد و خود رهبر آن حزب شد.
او پس از ورود به سیاست از اعتماد تمام و کمال رئیس جمهور سینگمان ری برخوردار گشته بود. در حقیقت ایم در زمان اقامتش در ایالات متحده با سینگمان ری ارتباط دوستانه ای داشت. ایم یونگ شین در همان موقع در زمانی که دولت جمهوری کره در پانزدهم آگوست ۱۹۴۸ تاسیس گشت، به سمت وزیر تجارت و صنعت منصوب شد. او تنها زنی بود که به عنوان عضو کابینه انتخاب و معرفی شد. وی سال آینده با برنده شدن یک صندلی در انتخابات فرعی در آندونگ توانست به مجلس راه یابد.
او در سال ۱۹۵۲ وارد انتخابات معاونت ریاست جمهوری شد و در میان ۹ نامزد با کسب ۲.۷ درصد از آرا عنوان هفتم را کسب کرد. ایم در سال ۱۹۵۴ صندلی خویش را در مجلس شورای ملی از دست داد اما مجددا در سال ۱۹۶۰ برای معاونت ریاست جمهوری تلاش کرد. او این بار نیز در میان چهار نامزد با کسب کمتر از یک درصد از آرا در جایگاه آخر قرار گرفت.
حصارها فرو خواهند ریخت:
ایم عنوان اولین وزیر و قانونگذار زن کشور را در اختیار گرفت. اما مسیر سیاسی وی چندان آسان نبود. زمانیکه که به عنوان اولین وزیر تجارت کشور منصوب شد، مقامات مرد حاضر در وزارت خانه از گرفتن نظر مساعد رئیس زن خویش سرباز می زدند. پس از اینکه او یک قانون گذار شد، شایعاتی مبنی بر اینکه ایم با پخش پول در خلال کمپین انتخاباتی اش توانسته است برگزیده مردم برای مجلس شود وجود داشت.
اما ایم هرگز عقب نشینی نکرد. او با اعتماد به نفس خاصی گفت: ” اگر شما نمی توانید زیر نظر یک زن کار کنید، همین حالا از پست خویش استعفا دهید. من به اندازه یک مرد به خاطر استقلال کشور و بنیان گذاری جمهوری کره به صورت پرتکاپویی تلاش و مبارزه کرده ام. “ او در برابر تفکر محافظه کارانه ای که زنان را تصدیق نمی کرد ایستاد. انبوه تلاش هایش زمانی مورد بازشناسی مردم قرار گرفت که وی مجددا به عنوان قانون گذار مجلس دوم شورای ملی در سال ۱۹۵۰ انتخاب شد.
ایم در همان سال به عنوان نماینده کره در مجمع عمومی سازمان ملل متحد حضور بهم رساند. هدف از این ماموریت مشارکت در بهبود جایگاه بین المللی کره جنوبی بود. او در سال ۱۹۵۳ به عنوان رئیس دانشگاه چانگ آنگ و در سال ۱۹۶۱ به عنوان رهبر گروه زنان جوان کره ای به ایفای نقش پرداخت. وی همچنین در سال ۱۹۶۳ اتحادیه زنان کره ای را با به عهده گرفتن ریاست آن سازماندهی نمود و به عنوان مشاور رئیس حزب جمهوری خواهان دموکرات خدمت کرد.
ایم در فعالیت های چالاکانه ای در امر آموزش درگیر و در سال ۱۹۶۶ رئیس کنفدراسیون جهانی سازمان های حرفه آموزشی شد. او پست های مختلف زیادی مانند اولین مدیر اجرایی اتحادیه کمک متقابل معلمین کره ای و ریاست افتخاری دانشگاه چانگ آنگ را در اختیار داشت. وی در سال ۱۹۷۷ چشم از جهان فرو بست.
ایم خود زیستنامه ای به نام ” چهل سال مبارزه من برای کره ” را نیز به رشته تحریر درآورده است.
دوران پسا ایم یونگ شین:
ایم راه را برای مشارکت زنان کره ای در سیاست هموار کرد که منجر به ظهور پارک سون چون قانونگذار چهار دوره مجلس شورای ملی در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی و پارک هیون سوک که در سال ۱۹۵۲ وزیر مشاور شد گردید.
کیم میونگ جا در حدفاصل بین ژوئن ۱۹۹۹ تا فوریه ۲۰۰۳ به عنوان وزیر محیط زیست عمل کرد تا طولانی ترین دوران وزارت یک زن را به نام خود ثبت کند. هان میونگ سوک در سال ۲۰۰۶ به عنوان اولین نخست وزیر زن کشور نامیده شد.
و در نهایت چندی پیش کره جنوبی اولین رئیس جمهور زن را نیز به خود دید. منصفانه است اگر بگوییم که ایم یونگ شین سرآغازی بر عهد سیاستمداران زن بوده است.
درود بر شما.خسته نباشید.
سلام برادر بزرگوار.
سلامت باشید.