1
به امیدی که بگشاید ز لعل یار مشکلها
خیال آن لب میگون چه خون افتاده در دلها
2
مخسب ای دیده چون نرگس به خوشخوابی و مخموری
که شبخیزان همه رفتند و بربستند محملها
3
دلا در دامن پیر مغان زن دست و همت خواه
که بی سالک نشاید کرد قطعاً قطع منزلها
4
سبکباران برون بردند رخت از بحر بی‌پایان
نمی‌یابند بیرون شو گرانباران به ساحلها
5
نظر ابن حسام از ماسوی بردند و او را بین
«مَتی ما تَلقَ مَن تَهوی دَع الدنیا وَ اهمِلها»
6
ز حد بگذشت مشتاقی به جام بادهٔ باقی
«اَلا یا ایُّها الساقی ادر کَاساً وَناوِلها»
فایل صوتی شعر
نظرات
محمد تقی صابری در در ۴ سال و ۷ ماه قبل، پنج شنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۱۸:۳۲ نوشته:
تصور میکنم ایراد جناب آذر چندان موجه نباشد زیرا اولا شعر در بسیاری از موارد ناظر به کلمات متداول در فرهنگ بیرجند است ثانیا همان ترکیب بیرون شو در زمانه ما هم به صورت راه در رو به کار میرود و کسی به راه میانبر یا راه فرار ، از فعل ماضی استفاده نمیکند : مثلا نمیگوید راه بیرون رفت ! هر چند به کار بردنش بلا اشکال است .
پریشان روزگار در در ۴ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۲۰ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۰۴:۱۴ نوشته:
جناب صابری
راه برون رفت چه ایرادی دارد؟؟
نمی یابند بیرون شد، گرانباران به ساحلها
QPbmCRVM در 2021-11-30 07:22 نوشته:
555
wUmrLVWz در 2021-11-30 08:13 نوشته:
555
مصرع دوم بیت زیر به نظر اشتباه میاد
سبکباران برون بردند رخت از بحر بی‌پایان
نمی‌یابند بیرون شو گرانباران به ساحلها
فکر میکنم درست تر این باشد :
نمی یابند بیرون شد, گرانباران ساحلها