گنج تاریخ ما
جستجو
در آثار همه شاعران
ابن حسام خوسفی
ابوسعید ابوالخیر
ازرقی هروی
اقبال لاهوری
امیر معزی
امیرخسرو دهلوی
انوری
اوحدی
باباافضل کاشانی
باباطاهر
بیدل دهلوی
پروین اعتصامی
جامی
حافظ
فردوسی
نظامی
رودکی
کسایی
عنصری
خلیلالله خلیلی
میرزاده عشقی
افسرالملوک عاملی
فرخی یزدی
شهریار
ملکالشعرا بهار
عارف قزوینی
غروی اصفهانی
ایرج میرزا
طغرل احراری
ادیب الممالک
میرزا آقاخان کرمانی
صفای اصفهانی
غبار همدانی
الهامی کرمانشاهی
صامت بروجردی
عمان سامانی
فایز
محیط قمی
نیر تبریزی
وحدت کرمانشاهی
رضاقلی خان هدایت
فروغی بسطامی
حکیم سبزواری
غالب دهلوی
آشفتهٔ شیرازی
رشحه
خالد نقشبندی
قائم مقام فراهانی
ملا احمد نراقی
سحاب اصفهانی
نشاط اصفهانی
آذر بیگدلی
طبیب اصفهانی
سعیدا
حزین لاهیجی
مشتاق اصفهانی
قصاب کاشانی
هاتف اصفهانی
جویای تبریزی
سلطان باهو
اسیر شهرستانی
واعظ قزوینی
فیض کاشانی
صائب تبریزی
سلیم تهرانی
هلالی جغتایی
وحشی بافقی
نظیری نیشابوری
محتشم کاشانی
فضولی
عرفی شیرازی
شیخ بهایی
شاهدی
رضیالدین آرتیمانی
بابافغانی
اهلی شیرازی
سعدی
سلیمی جرونی
خیالی بخارایی
حسین خوارزمی
صفحه نخست
/
جویای تبریزی
/
دیوان اشعار
/
رباعیات
/
شمارهٔ ۱۰۱
1
ایدل چو زوصل یار مأیوس شدی
با محنت و درد هجر مأنوس شدی
2
پا تا به سرت گشته نهان در گل داغ
گلشن تن خود به رنگ طاووس شدی
« شعر قبلی
شعر بعدی »
نظرات
نام
رایانامه
شماره تلفن همراه