پی کی چطور ماشینی است؟

این روزها اگر سری به بازار خودرو بزنید، می بینید با بودجه ای کمتر از یک حد رایج همان خودرو نخرید بهتر است! حتی اگر بخواهید موتورسیکلت متوسطی هم بخرید باید حدود ۱۰ میلیون تومان هزینه کنید. اما نا امید نشوید! ما به شما گزینه هایی پیشنهاد می کنیم که با بودجه کمتر از ۱۰ میلیون تومان هم می توانید به سراغ آن ها بروید و قید خودرویی تکراری مثل پراید را هم بزنید. این بار تصمیم گرفتیم ۲ هاچ بک کوچک که سال های گذشته در ایران برای خود برو بیایی داشتند را بررسی کنیم. رنو پی کی و دوو ماتیز گزینه های مورد بحث ما هستند.

به سال های نسبتا دور بازار خودرو کشور بر می گردیم. خودروهای ریزه میزه ای که در بازاری محدود و کم تنوع برای خودشان برو بیایی داشتند و پس از مدتی انگار اسمشان از صحنه روزگار حذف شد! اما اگر هنوز هم سری به گوشه و کنار بازار خودرو بزنید، می بینید که با نا امیدی تمام در انتظار خریدارند. رنو پی کی و دوو ماتیز سوپر مینی های سال های ابتدایی دهه ۸۰ هجری شمسی به شمار می روند. روزهایی که خبری از فیات ۵۰۰، میتسوبیشی میراژ و ام جی ۳ نبود
.

دوو ماتیز

تولید ماتیز در سال ۱۹۸۸ در کره آغاز شد. کیفیت ساخت مناسب و مصرف سوخت افتصادی اش باعث شد تا حسابی مورد استقبال قرار بگیرد و علاوه بر کرهف در دیگر بازارها نیز مورد توجه قرار گیرد. ماتیز بر پایه فیات LUCCIIOLA طراحی شد و مثل خلافکارهای بین المللی در هر نقطه جهان با یک اسم شناخته می شود. از اسامی مختلف ماتیز می توان به باوجان لچی، شورولت جوی و شورولت اسپارک اشاره کرد. اولین تولیدات ماتیز با کد M100 شناخته می شد که از موتور ۳ سیلندر ۰.۸ لیتری بهره می برد و تولید ان تا سال ۲۰۰۰ ادامه داشت. اما بعد از آن تا سال ۲۰۰۵ مدل M150 که در کشور انگلستان طراحی شده بود جایگزین مدل قدیمی شد.

M150 بر خلاف مدل قبلی از پیشرانه ۴ سیلندر ۱ لیتری بهره می برد که قدرت بیشتری تولید می کرد. بعدها چری QQ3 به عنوان یک خودرو کاملا کپی کاری شده از ماتیز معرفی شد. خودرویی که بعدها با نام ام وی ام ۱۱۰ به ایران آمد و با تکیه بر پیشینه خوب ماتیز استقبال خوبی از آن شد. اما آغاز کار ماتیز در ایران با اواخر دهه ۷۰هجری شمسی همراه بود. سال ۱۳۷۸ کرمان موتور مدل ۳ سیلندر ۰.۸ لیتری ماتیز را در ایران عرضه کرد. اما در سال ۱۳۸۲ بعد از ورشکستگی دوو و واگذاری آن به جنرال موتورز و تحریم ایران، ماتیز از خط تولید کرمان موتور کوچ کرد.

طراحی ماتیز کاملا حساب شده و کاربردی است. در ساختار آن سعی شده کمترین فضا اشغال شود. این را می توانید از محفظه موتور کوچک، چرخ های کوچک و صندوق عقب کوچک بفهمید. اما بر خلاف این تصور که ماتیز به دلیل ابعاد کوچک اش کابین کوچکی دارد، فضای کابین آن در ردیف جلو مناسب است. اما سرنشینان قد بلند در قسمت عقب دچار مشکل خواهند شد و حتی سرنشینان با هیکل متوسط هم در مسافرت های طولانی خسته می شوند. در حقیقت می توان گفت ماتیز برای ۲ نفر یک خودرو راحت و کاربردی است.

پیشرانه ماتیز با کد S-TEC L3 شناخته می شود و در دور ۶۰۰۰، ۵۱ اسب بخار قدرت تولید می کند. گشتاور ۶۸ نیوتن متری نیز در دور ۴۶۰۰ به چرخ های نحیف جلو منتقل می شود. با توجه به اندازه کوچک چرخ ها و وزن ۸۵۱ کیلویی، در پیچ ها باید حسابی حواستان به ماتیز باشد. چرا که به سادگی چپ می شود. ماتیز خودرویی کم مصرف است که البته بعد از گذشت چندین سال از تولیدش، با توجه به سلامت موتور باید دید که چقدر بنزین می سوزاند. اما مصرف معقول آن حدود ۶ تا ۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است. صدای پیشرانه ماتیز زیاد نیست و کابین نسبتا آرامی دارد. همچنین فرم خاص بدنه آن باعث شده تا راننده تسلط مناسبی به فضای اطراف خود داشته باشد

رنو پی کی

رنو ۵ به عنوان یکی از مدل های جاودانه رنو به شمار می رود که نخستین بار در سال ۱۹۷۲ پا به عرصه وجود گذاشت. در طول دوران حیات رنو ۵، ۲ نسل از ان به تولید رسید و تا سال ۱۹۹۶ روی خط تولید قرار داشت. رنو ۵ به عنوان خودرویی وارداتی در سال های ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۵ در ایران عرضه می شد.

در سال ۱۳۵۶ اما تولید آن در سایپا آغاز شد. مدل های وارداتی اقلب در نسخه های ۲ درب و مجهز به موتور ۹۰۰ سی سی در ایران عرضه می شدند که سایپا تولید مدل مجهز به پیشرانه ۱۱۰۰ سی سی و نسخه ۴ درب را نیز آغاز کرد. بعد از چند سال سایپا خط تولید رنو را به پارس خودرو واگذار کرد. پارس خودرو رنو ۵ را با اعمال کمترین تغییرات تحت عنوان سپند در سال ۱۳۷۸ به بازار عرضه کرد. بعدها سپند ۲ به عنوان فیس لیفت مدل اولیه! به بازار آمد که چندان مورد استقبال قرار نگرفت و تنها ۴۰۵۰۱ دستگاه از آن به تولید رسید.

تغییر مدیریت پارس خودرو در سال ۱۳۸۳ تغییر پلت فرم سپند را به همراه داشت. پلت فرم اصلی سایپا یعنی پلت فرم پراید جای گزین نسخه قبلی شد و پیشرانه ۱.۳ لیتری سری قدیمی پراید نیز در دل رنو جا خوش کرد. این تغییرات با توقف تولید رقیبی به اسم ماتیز همراه بود و می توانست حسابی به نفع رنو باشد. این خودرو پی کی نام گرفت که از عمده ترین تغییرات فیزیکی آن می توان به منتقل شدن زاپاس از کنار موتور به صندوق بار و اضافه شدن بچه گلگیرهای فایبر گلاسی اشاره کرد. یک باله کچک با چراغ سوم ترمز نیز در بالای پتجره عقب قرار گرفت.

از مهمترین تغییرات کابین نیز می توان به اضافه شدن قفل مرکزی اشاره کرد! بعدها کولر و پیشرانه انژکتور نیز به پی کی اضافه شد. نیو پی کی را می توان به عنوان آخرین مدل های تولید شده در ایران قلمداد کرد که در قسمت هایی مثل گلگیرها و چراغ های عقب دستخوش تغییراتی شده بود.

این مدل کم طرفدار در سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۶ تنها در تعداد ۸۷۸۷ دستگاه تولید شد. پی کی از پیشرانه ۴ سیلندر ۸ سوپاپ با حجم ۱.۳ بهره می برد که از ماتیز قدرت بیشتری تولید می کند و توانش به ۶۳ اسب بخار و گشتاورش به ۸۷ نیوتن متر می رسد که با توجه به وزن ۸۳۰ کیلویی ملکرد بهتری از ماتیز را برایش به ارمغان می آورد.

پیشنهاد نهایی

این هاچ بک های کوچک با توجه به توان محدود و کابین کوچک شان اصلا به درد مسافرت های خارج شهر نمی خورند. کمترین حد ایمنی و کشش پایین می تواند ترس راندن آن ها را در جاده های خارج شهری بیشتر کند. اما با توجه به ابعاد جمع و جور که به درد ترافیک های شهری می خورد و مصرف سوخت پایین، می توان از ان به عنوان گزینه های مناسب دم دستی یاد کرد. ماتیز کیفیت ساخت بهتری دارد و علی رغم قدیمی تر بودن نسبت به پی کی به نظر می رسد که متمدن تر باشد. اما توان موتور آن از پی کی کمتر است و در سربالایی ها و هنگام نشستن چند نفر داخل خودرو اصلا نمی توانید روی ان حساب کنید. در عوض پی کی در بحث یافت شدن قطعات یدک و تعمیرات گزینه مناسب تری از ماتیز به نظر می رسد.