براي رضاي او صورت گرفته است. جدعون، در آن هنگام كه دو شهر را مسخر كرد، 000،120 نفر از مردان آنجا را كشت؛ تنها در سالنامه‌هاي آشوري است كه چنين كشتار بيش از اندازه، و آساني شمارش كشتگان در جنگها، را مي‌توان ديد. گاهي در اخبار آن زمان خوانده مي‌شود كه: «زمين از جنگ آرام گرفت.» موسي سياستمدار و پرحوصله بود، ولي يوشع خشكي و درشتي جنگاوران داشت؛ موسي بي‌آنكه به خونريزي متوسل شود حكومت مي‌كرد و تنها با تكرار سخناني كه ميان او و خدايش گذشته بود مردم را نگاه مي‌داشت، اما يوشع از دومين قانون طبيعت پيروي مي‌كرد- هركس بيشتر بكشد، بيشتر زنده خواهد ماند. با پيروي از اين روش واقعبينانه و چشم پوشيدن از احساسات و عواطف بود كه قوم يهود ارض موعود را به تصرف خود درآورد.

ii – سليمان در اوج افتخار خويش

اصل يهود- ظواهر- زبان- سازمان اداري- داوران و شاهان- شائول- داوود- سليمان- ثروت او- هيكل- پيدايش مشكل اجتماعي در بني‌اسرائيل

تنها چيزي كه دربارة اصل نژادي يهود مي‌توان گفت اين گفتة مبهم است كه آن قوم از نژاد سامي بوده، و با ساميان ديگر ساكن آسياي باختري وجه تمايز و اختلاف دقيقي نداشته‌اند؛ تاريخ يهود است كه سازندة اين قوم به شمار مي‌رود، نه اينكه يهوديان تاريخ خود را ساخته باشند. يهوديان، در آغاز ظهور خود، آميخته‌اي از نژادهاي گوناگون بودند؛ حق اين است كه وجود نژادي «خالص»، كه توانسته باشد در ميان صدها جريان اختلاط نژادي خاور نزديك، به همان خلوص اولية خود باقي بماند، امري است كه به معجزه شباهت دارد، . تصور چنين نژادي براي عقل غير ممكن است. ولي اين را بايد گفت كه، درميان نژادهاي اين ناحيه، نژاد يهوديان از همه خالصتر مانده، چه، جز هنگامي كه ناچار بودند، با نژادهاي ديگر از راه زناشويي آميزش پيدا نكرده‌اند؛ به همين جهت است كه هر چه بهتر نژاد خود را حفظ كرده و سخت به آن متمسك مانده‌اند. صورت اسيران عبراني، كه در نقشهاي مصري و آشوري ديده مي‌شود، با وجود آنكه هنرمندان آن زمان در كار خود دقتي نداشته‌اند، با صورت يهوديان امروز شباهت فراوان دارد. در آن نقشها، بيني دراز و برگشتة حتي و گونه‌هاي برجسته و موي شكنجدار سر و ريش قابل توجه است، گرچه از اثر نيش قلم حجاران در نقشهاي كاريكاتوري مصري، لاغري اندام آميخته به استحكام، و روحية عناد و لجاج و حيله‌گريي كه از زمان پيروان «ستبر گردن» موسي تا بدويان و بازرگانان اسرارآميز