سرداران، به نام كوئو تسي‌اي، كه شورش آن لوشان را فرونشانيده بود، وساطت كرد و حاضر شد كه درجه و عنوان او را بگيرند و جان لي‌پو را ببخشايند. در نتيجه، حكومت از قتل لي‌پو چشم پوشيد و به تبعيد او اكتفا ورزيد. خوشبختانه بزودي فرمان عفو عمومي صادر شد، و لي‌پو با گامهاي ناتوان و لرزان به سرزمين خود بازگشت. سه سال بعد، در بستر بيماري افتاد و درگذشت. اما راويان، كه چنين مرگ ساده‌اي را براي چنان روح بزرگي شايسته نمي‌دانسته‌اند، روايت كرده‌اند كه شبي، در حالت شوق و جذبه، براي گرفتن تصوير ماه در آب، خود را به رودي افكند و غرق شد!

سي‌جلد شعر لطيف و رقت‌آميز از او مانده است و او را بزرگترين شاعر چين معرفي مي‌كند. يك نقاد چيني مي‌گويد: «وي تارك رفيع‌تاي است و از هزار تل و كوه بالاتر رفته است. خورشيدي است كه هزار هزار ستارة آسماني در برابر آن درخشش تابناك خود را از كف مي‌دهند.» مينگ هوانگ و بانو يانگ مردند، ولي نغمة لي‌پو هنوز جان دارد:

كشتي من از چوبهاي گرانبهاست، و سكاني دارد از ماده‌اي كمياب.

خنياگران، با ني‌لبكهايي از خيزران و طلا، در دو سر آن مي‌نشينند.

چه خوش است كوزه‌اي شراب به دست گرفتن،

دختران نغمه‌سرا در كنار داشتن،

و شادمان با امواج بدينسوي و‌آنسوي رفتن!

شادمانترم از آن پري كه در هوا

بر درناي زردفام خود سوار بود؛

و آزادم همچون آدم‌ دريايي كه، بيهدف، مرغان را دنبال مي‌كرد.

اكنون، به نيروي خامة الهام‌يافتة خود، «پنج‌كوه» را در هم مي‌شكنم.

شعر من زاده شده است. مي‌خندم، و شاديم گسترده‌تر از درياست.

اي شعر بيمرگ! ترانه‌هاي چوپينگ همچون مهر و ماه پرشكوه است،

حال آنكه كاخها و برجهاي شاهان چو از تپه‌ها زدوده شده‌اند.

v- پاره‌اي از ويژگيهاي شعر چيني

نظم آزاد- تصويرسازي در شعر- هر شعري تصوير است و هر تصوير شعر- رقت- كمال صوري

شعر چيني را تنها از روي آثار لي‌پو نمي‌توان شناخت. براي شناخت يا، اگر بهتر بگوييم، براي احساس شعر چيني بايد بي‌شتاب به شاعران بسيار رو كنيم و با شيوه‌هاي مخصوص آنان آشنا شويم. مسلماً پاره‌اي از كيفيات ظريف شعر چيني در ترجمه‌هاي ما از