باشد. در سال 559، زمين لرزيد و روستاها را به كام كشيد، ستاره‌هاي دنباله‌دار درخشيدن گرفتند و شهابها فروافتادند، و راهها در دل تيرماه از برف پوشيده شدند. سپس خشكسالي و قحطي پديد آمد، و هزاران هزار ژاپني به هلاكت رسيدند. در 1703، زلزله، تنها در توكيو، 32000 تن را به قتل رسانيد. در 1885، بار ديگر پايتخت بر اثر زمين‌لرزه ويران شد و هزاران تن در شكافهاي زمين فرو رفتند و شمار مردگان به حدي رسيد كه اجساد را در گاريها توده مي‌كردند و گروه گروه به خاك مي‌سپردند. در 1923، زلزله و طغيان آب و آتش در كيوتو 000،100، و در يوكوهاما و اطراف آن 37000 انسان را كشت، و شهر كاماكورا، كه به بودا- پارساي هندي- مهر فروان داشت، تقريباً سراسر نابود شد، و فقط مجسمة عظيمي از بودا، كه در آنجا نصب بود، با اندكي شكستگي، در ميان ويرانه‌ها باقي ماند و گويي به زبان حال، اين درس بزرگ تاريخ را ابلاغ كرد كه خدايان مي‌توانند، با داشتن زبانهاي بسيار، خاموش بمانند! البته اينهمه شقاوت در سرزميني كه خدايان خود خالق و حاكم بيواسطة آن بودند، مردم را مبهوت ساخت. با اين وصف، ژاپنيان بدبختيهاي بزرگ خود را معلول جنبش ماهي عظيمي كه در زيرزمين خفته است و گاهي چرتش پاره مي‌شود و تكاني به خود مي‌دهد، دانسته‌اند و ظاهراً هيچ‌گاه به فكر ترك زادگاه پرخطر خود نيفتاده‌اند. حتي، روزي پس از آخرين زلزلة بزرگ، كودكان گچهاي فرو ريخته را به جاي مداد در دست گرفتند و آجرهاي برهم‌افتادة خانه‌هاي خود را لوح انگاشتند و به نوشتن درسهاي خود پرداختند! اين ملت تازيانة حوادث را با شكيبايي تحمل كرده و، براثر تيره‌روزيهاي مكرر، پشتكاري يأس‌ناپذير و شهامتي خوف‌آور يافته است.

ii - ژاپن قديم

اختلاط نژادي- تمدن ابتدايي- دين – آيين شينتو- آيين بودايي- منشأ هنرها- اصلاح بزرگ

اصل ژاپنيان، همانند منشأ اقوام ديگر، مورد اختلاف است. در اين باره نظريه‌هاي گوناگون آورده‌اند. سه عنصر در نژاد ژاپني راه دارند: عنصر سفيد ابتدايي، كه در عصر نوسنگي، با هجرت قوم آينو از اطراف رودآمور، به ژاپن راه يافت؛ عنصر زرد يا مغولي، كه در حدود قرن هفتم ق‌م از كره يا از طريق كره داخل ژاپن شد؛ و عنصر قهوه‌اي- سياه، كه از شبه‌جزيرة مالايا و اندونزي برخاست و از جزاير جنوبي به ژاپن رسيد. در اين كشور، همانند كشورهاي ديگر، صدها سال گذشت تا، از اختلاط نژادها، قوم يگانه‌اي كه داراي زباني خاص و تمدني جديد بود، ظهور كرد. اما اين اختلاط هيچ‌گاه به پايان نرسيد، چنانكه هنوز اشراف بلندبالا و لاغر پيكر و درازسر از تودة كوتاه قد و درشت جثه و پهن سرمتمايزند.