تاریخچه توپ بیلیارد
توپ‌های بیلیارد اولیه از عاج فیل ساخته می‌شدند. هزاران فیل سالانه کشته می‌شدند تا عاج مورد نیاز برای تولید میلیون‌ها توپ بیلیارد در سراسر جهان را تامین کنند تا جایی که جمعیت این حیوان خیلی زود کاهش یافت و قیمت عاج بالا رفت. تولید توپ‌های بیلیارد عاجی هم چالش برانگیز بود. باید توپ‌ها را یک هفته یا بیشتر در یک محیط با دمای ثابت انبار می‌کردند تا نوسانات دما آن‌ها را نشکند. تحقیقی برای پیدا کردن یک ماده جایگزین برای عاج انجام شد. برای تشویق مخترعان، مسابقه‌ای هم در سال ۱۸۶۳ برگزار شد. پنج سال بعد، «جان وسلی هیات» سلولوئید را پیشنهاد کرد، ماده‌ای که در سال ۱۸۵۱ توسط الکساندر پارکز اختراع شد.
وسلی توپ بیلیارد سلولوئیدی را وارد مسابقه کرد، اما نتوانست جایزه ۱۰ هزار دلاری را ببرد. توپ او به اندازه کافی بالا نرفت. توپ‌های بیلیارد سلولوئیدی یک مشکل دیگر هم داشتند. گاهی می‌ترکیدند. وسلی توپ بیلیاردش را با ترکیبی به نام کلودیون پوشاند و آن را برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاد و هشدار داد که این توپ ممکن است آتش بگیرد، چون کلودیون یک ماده قابل اشتعال است. علاوه بر اینکه اگر ضربه شدیدی به آن‌ها خورده می‌شد واقعا منفجر می‌شدند.
