شعری

صرفه نظریّه اى است در برابر نظریه اعجاز ادبى قرآن. صرفه از «صرْف» به معناى بازگرداندن و جلوگیرى كردن است. تناسب معناى لغوى با این واژه آن است كه خداوند انسان ها را از آوردن كلامى همانند قرآن بازمى دارد.