ابوسعید ابوالخیر:آنرا که فنا شیوه و فقر آیینست نه کشف یقین نه معرفت نه دینست

(زمانی که فقر تمام و کامل شود،خدا می باشد

ج.آ: 8501برابچهابراتوآخرسالی دعای خیر دارم.

تفسیر رباعی فوق: این عارف بزرگوار می‌فرماید:  آن‌کس که راه و روش او فنا شدن در راه حق، و بی چیزی و عدم وابستگی به متعلقات این دنیا رسم و عادت اوست، برایش یقین، شناخت و مسلک خدا شناسی معنایی ندارد. زیرا وقتیکه همه هستی ساختگی و کل عالم وجود از میان برداشته شود فقط حضرت حق باقی می‌ماند و دیگر هیچ. و به همین منظور گفته اند «اذا تمّ الفقر فهو اللّه» هنگامی که تمامی به مرتبه فقر رسید پس آن مرتبه خدایی است یعنی در این مقام است که سالک خدا را شناخته و دیده است.