ابوسعید ابوالخیر:زآن می خوردم که روح پیمانهٔ اوست زآن مست شدم که عقل دیوانهٔ اوست

ج.آ : 6067

این عدد به چه معنی ؟

شیوا فهمیدی به منم اطلاع بده.توضیح نمیده این کمال. که کارش دارای هدف خاصیه یا بیماری خاصی داره.

زان می خوردم که روح پیمانهٔ اوستزان مست شدم که عقل دیوانهٔ اوستدودی به من آمد آتشی بر من زدزان شمع که آفتاب پروانهٔ اوست

سلام، به نظرم اگه خورْدَم خونده بشه، وزن شعر مشکل دار میشه. شاید منظور شاعر خورَدَم صحیح باشه. هر چند در این حالت ضمیر مفعولی م با مصرع بعدی که میگه مست شدم مغایرت داره، چون مطابق مصرع دوم شاعر خورنده می است. اگه کسی رفع ابهام کنه، ممنون میشم. البته هم شهرام ناظری و هم حسام الدین سراج ، در اهنگ خودشون خورْدَم قرائت میکنند.

«خورْدَم» سکته دارد اما وزن آن مشکل ندارد و از نظر وزن شعر فارسی (عروض فارسی) این سکته قابل قبول است. در وزن شعر فارسی دو هجای کوتاه متوالی منتهی به یک هجای بلند می‌تواند به دو هجای بلند تبدیل شود و وزن درست بماند (این یک قاعدهٔ قراردادی نیست اگر دقت کنید می‌بینید که مصرع‌های دارای چنین سکته‌هایی از نظر موسیقی شعر با بدون سکته‌ها همخوان است). این اتفاق معمولا در شعرهای روان مثل شعرهای حافظ در آخر مصرع‌ها می‌افتد و کمتر به چشم می‌آید اما زمانی که مثل این مصرع در ابتدا یا میانهٔ مصرع رخ دهد (بیشتر در شعرهای سبک خراسانی این اتفاق می‌افتد) خوانندهٔ ناآزموده و نا‌آشنا برای خواندنش دچار مشکل می‌شود. شبیه این سکته را در رباعیات زیاد می‌بینید. مثلا به مصرع اول این بیت از رباعی منسوب به خیام دقت کنید: «جغدی دیدم نشسته بر بارهٔ طوس در پیش نهاده کلّهٔ کیکاووس ...» شبیه همان کاری را که با «خوردم» در آن مصرع کردید اگر با «دیدم» در مصرع اول این رباعی بکنید و به جای آن «خورَدَم» بگذارید احساس می‌کنید شعر روان‌تر شده. مسأله آن است که این سکته از نظر شعر فارسی قابل قبول است و نیازی به تعدیل یا تصحیح ندارد.