ابوسعید ابوالخیر:از زهد اگر مدد دهی ایمان را مرتاض کنی به ترک دینی جان را

جمع آن: 6051

خوش باشای تارک ِدنیای پُر از نعمت ِاوبا زُهد چرا فارغی از فرصت ِاوما شاغل ِفرصتیم و فارغ به دلیمبا خوردن ِمِـی منتظر ِمهلت ِاو

درمورد مصرع دوم که مطمئنا دنیی درسته اما درمورد زهد دنیا اونچه بنظر حقیر میرسه احتمالا صحبت شیخ این بوده که دنیارا کاملا رها کنند نه اینکه دنیارو با یه سری محدودیت ها و پرهیزکاری که در واقع یک تفکر تقریبا افراطی عارفانه است

فکر میکنم ترک دنیی باشد نه دینی

به نظر شاعر میگه زاهدان ترک دنیا نمی کنند و به نوعی دنیا طلب هستند این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار!نقد و نسیه چه فرقی با هم دارن؟؟ 2 تاش دنیا طلبی نیست؟

مطمئنا ترک دنیی درسته

مطمئنا ترک دنیی درست است

بله ترک "دنیی "درسته ...

بعضی از کامنتهای دوستان متاسفانه با محتوای شعر سازگار نیست و خواننده معنی رو اشتباه درک میکنه. اما در توضیح مصرع دوم، شیخ میفرماید:ترک دنیا مساوی زهد دنیا نیست. ممکنه شما از کل دنیا به ریاضت فاصله بگیرید (مرتاض بشید)، به این میگن ترک دنیا،اما همچنان دل شما وابسته دنیاست، این یعنی به مرتبه زهد نرسیده اید.زهد یعنی، فارغ از بود و نبود زخارف دنیا، انسان دلش نسبت به دنیا درویش و بی توجه باشه.