ابوسعید ابوالخیر:عودم چو نبود چوب بید آوردم روی سیه و موی سپید آوردم

داستان مرگ آدمی با دست خالی است.چوب بید اشاره به دو چوب بید است که همچون فتیله ای مستحب است زیر بغل میت گذاشته و او را دفن می کنند.تنها چیزی که عارف به دنبال خود به پیشگاه خدا میبرد نه اعمال که امید او به لطف بیکران خداست و هیچ یک از اعمال به دلبل آلودگی به شرک قابل عرضه به محضر رب الارباب نیست.