ابوسعید ابوالخیر:روزی ز پی گلاب می‌گردیدم پژمرده عذار گل در آتش دیدم

مستزادی معروف بر پایه همین شعر روزی ز پی گلاب می‌گردیدم......پژمرده عذار گل در آتش دیدمگفتم که چه کرده‌ای که میسوزندت......گفتا که درین باغ دمی خندیدمدیشب ز پی گلاب می‏گردیدم......در طرف چمنپژمرده گلی میان گلها دیدم......افسرده چو منگفتم که چه کردی که چنین می‏سوزی......ای یار عزیزگفتا که شبی در این چمن خندیدم......پس وای به من

در اهنگی که خانم سرتیپ در دشتی ساخته و آقا جان ضربگیر خوانده این شعر اینطور امدهپژمرده گلی میام گلها دیدم میسوخت چو من... گفتم که چه کرده ای چنین میسوزیگفتا که در این چمن دمی خندیدم... صد وای به من رسوا دل من شیدا دل من.

با عرض سلام و خسته نباشیدچرامتنی بنده حذف شده

دوشینه پی گلاب میگردیدم.....برطرف چمنپژمرده گلی میان گلشن دیدم....افسرده چومنگفتم که چه کردی که چنین میسوزی ....ای یارعزیز؟!گفتاکه دمی دراین جهان خندیدم....پس وای به من.بادرودبه شما بزرگواران.این اصل مسمطی است که درکتاب ادبیات سال اول دبیرستان درسال 69 بود.ولی نمیدانم که دقیقا ازکیست وچرا به اشکال گوناگون در این مقال آمده است ؟؟باسپاس بیحدازشما.

ورژن دیگه‌ای هم هست که پریسا می‌خونه:دوشینه پی گلاب می‌گردیدم در طرف چمنپژمرده گلی میان گلها دیدم، می‌سوخت چو منگفتم که چه کرده‌ای چنین می‌سوزی در آتش عشقگفتا که دمی در این چمن خندیدم، ای وای به من

بنده این رباعی رابادوستان به اشتراک گذاشتم و جمع این رباعی از 6723

گلهای تازه 128 بانو عهدیه و استاد شجریان اثری بی نظیر