ابوسعید ابوالخیر:گیرم که هزار مصحف از برداری با آن چه کنی که نفس کافر داری

آیا تا کنون در باره این وجه رباعی یا دوبتتی یا تک بیت بعضی از شعرا بحثی شده در این خصوص که این توان و خلاقیت را داشته اند که با چند کلمه ، دو یا چیار مصراع ، توانسته اند مفاهیم عمیق و پر اهمیتی را بیان کنند که دیگران در غزل ها و حتی قصیده های بلند نیز نتوانسته اند ! مثلاً همین رباعی " گیرم که هزار مصحف از بر داری ". . .

در جائی این گونه دیدم که :گیرم که هزار مصحف از بر داریبا خود چه کنب که نفس کافر داریسر را به زمین چه می نمی نهی بهر نمازآن را به زمین بنه که در سر داری

با پوزش از اشتباه در نگارش :گیرم که هزار مصحف از بر داریبا خود چه کنی که نفس کافر داریسر را به زمین چه می نهی بهر نماز آن را به زمین بنه که در سر داریتشکر

گیرم که هزار مصحف از بر داریآنرا چه کنی که نفس کافر داریسر را به زمین چه می نهی بهر نمازآنرا به زمین بنه که در سر داری

بنده این رباعی را با دوستان خود به اشتراک گذاشتم وجمع این رباعی از 4126

خیلی عالی هست این رباعیسر را چرا به زمین میزنی برای نماز؟؟اونی رو به زمین بزن که تو سر داری ( هوا و هوس دنیوی)بی نماز هم میشود خداپرست بود اگر دل پر از نور خدا و سر خالی از هوا و هوس ها باشد...

عرض سلام خدمت شما دوستانسر را به زمین چه می نهی بهر نماز آن را به زمین بنه که در سر داریمنظور از این بیت در رباعی ، این نیست که بدون نماز هم میشود خداپرست بود چون خود خدا هم خداپرستی را در بندگی میداند وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ ذاریات/56 و مصداق عالیه بندگی نماز است . لذا چگونه میشود خداپرست بود ولی اهل نماز نبود . مگر اینکه خدای دیگری غیر از خدای عالم را مدّنظر داشته باشید دوستان منظور از این بیت این است که : عزیزانی که اهل نماز هستید بدانید سجده صرفاً سرنهادن بر زمین نیست بلکه هدف تخلیه ی درون سر است یعنی رزائلی که در سر میپرورانیم

آنرا به زمین بنه که" بر سرداری "هست  نه " درسرداری " به نظر حقیر معنای متفاوتی  باهم دارند