ابوسعید ابوالخیر:مآزار دلی را که تو جانش باشی معشوقهٔ پیدا و نهانش باشی

درود بر شما ،جناب فریدون صحیح میفرمایند کلمه «نازار»صحیح هستش ، شعر یکی از تصنیف های زیبا استاد شجریان هستش

بجای مزار که اینجا بی معنی بنظر میرسه ، باید نازار قرار داده شود ، یعنی نیازار :نازار دلی را که تو جانش باشیمعشوقه ی پیدا و نهانش باشیزان می ترسم که از دل آزاری تودل خون شود و تو در میانش باشی.استاد شجریان هم این آواز این شعرو خونده .

زان میترسم که از دل آزردن تو به جای زان میترسم که از دل آزاری تو هم صحیح تر و هم وزن رو حفظ میکنه

پارسی زبانان عزیز سعی کنیم همانطور که نویسنده یا شاعر شعر را خلق کرده همان گونه همان شکلی که ایشان پسندیده است اشعارش را نقل کنیم.برخی در شعر تغییراتی می دهند به جای جانش یکی میخونه یارش..مازار رو میگه نازار..یا دل آزاری میخونه دل آزردن!دوستان هر چیزی حرمتی داره شعر هم خلقی است از خالق بر جان شاعر که می باید ماهم احترام آن را نگه داریم.دوباره صحیح میخوانیممآزار دلی را که تو جانش باشیمعشوقه ی پیدا و نهانش باشیزان می ترسم که از دل آزاری تودل خون شود و تو در میانش باشی.

هیچ فرقی نمیکنه مازار یا نارار دو تاشم یه معنی رو میده میازار نیازار

از شما میخواهم که اهنگ مربوط به هانی را بردارید

معذرت خواهی می‌کنم این رباعی را با صدای خواننده محبوب دوران پیش از انقلاب ستار سمع کرد م.

مجدداً عذرخواهی می کنم بیشتر که دقت کرد م این رباعی را هم ونخواننده ای که از فصل پائیز شعر زیبا ی خوانده (شاهرخ) سروده است. عزاداری های شما عزیزان قبول

این رباعی رو خواننده محبوب معین اصفهان ی در یکی از آوا رهایشخوان ده است جمع این رباعی از 6681

کلمه مزار کاملا صحیخ می باشد.

مآزار مخفف میازار است. توضیح این که در فارسی اصیل برای صیغه نهی "م" را به اول فعل امری می‌آوردن‌اند: مزن، مکن، میازارو برای صیغه نفی "ن" را به اول فعل می‌آوردند: ندانستم، نخوردم، نکردمپس در اینجا همان ضبط «مآزار» به شیوه اصیل و اصح است.

دروددر ادبیات کهن پارسی برای جمله های امری منفی بجای حرف ن از حرف م استفاده می شده مثلا:میازار ، مرو، مکن ، روشنی خانه تویی خانه بمگذار و مرو عشرت چون شکر ما را تو نگهدار و مرو عشوه دهد دشمن من عشوه او را مشنو جان و دلم را به غم و غصه بمسپار و مرو دشمن ما را و تو را بهر خدا شاد مکن حیله دشمن مشنو دوست میازار و مرو هیچ حسود از پی کس نیک نگوید صنما آنج سزد از کرم دوست به پیش آر و مرو همچو خسان هر نفسی خویش به هر باد مده وسوسه‌ها را بزن آتش تو به یک بار و مرو.لذا نازار و مازار هردو درست می باشند ولی به حرمت مولف و نگارنده بهتر است از نسخه اصلی بدون تغییر استفاده شود. سپاس  

احسنت! 

واقعا صحیحه فرمودید! ای کاش همه این حقیقت را درک کنند. قرار نیست ماها به حافط و سعدی و مولا و فردوسی و رودکی و غیره شعر گفتن یاد بدیم!! این ادبیات کهن ماست که از اسطورهای ایران زمین به ما رسیده، حالا چندتا خواننده اومدن برای اجرای آوازی بهتر که با تحریر و ریتم و ملودی آهنگشون جور دربیاد یه تغییری دادن، خطا از اوناست نه شاعر!