ابوسعید ابوالخیر:گر در یمنی چو با منی پیش منی گر پیش منی چو بی منی در یمنی

خیلی از منابع را دیدم ، اکثریت قریب به اتفاق ، عبارت «خود در غلطم...» آورده اند

این شعر در رابطه با احوال اویس قرنی می باشد . دوری که نزدیک بود

خود در غلطم یا خود در عجبم

موضوع فنای فی الله ندیدن خود دیدن حق و اتصال و وحدت عاشق و معشوق است تا وقتی عاشق خود را می بیند به عشق حقیقی نرسیده است در داستان مثنوی وقتی عاشق گفت منم او را راه ندادند وقتی سال ها ریاضت کشید و گفت تویی او را راه دادند شبیه این دوبیتی بابا طاهر اگر دل دلبره دل را چه نومه

6067

کتاب روح مجرد، ص: 36حضرت حداد رضوان الله:هر کجای عالم باشی ما با توایم. رفاقت و پیوند ما طوری به هم زده شده که قابل انفکاک نیست. نترس! باکی نداشته باش! اگر در مغرب دنیا باشی و یا در مشرق دنیا، نزد ما می‏باشی! سپس فرمودند: گر در یمنی چو با منی پیش منی ور پیش منی چو بی منی در یمنی‏و همین مراد و مُفاد را میرساند بیت ابن فارض عارف شهیر مصری‏: ما لِلنَّوَی ذَنبٌ و مَن أهْوَی مَعی إن غابَ عَن إنسانِ عَینی فهْوَ فی‏ «در صورتیکه محبوب من با من باشد، دوری گناهی ندارد؛ چرا که اگر از مردمک چشمم غائب باشد، در درونم حاضر است.» ( «دیوان ابن فارض» طبع بیروت سنه 1384، ص 155)