احمد شاملو:۱ بدنِ لختِ خیابان
❈۱❈
۱
بدنِ لختِ خیابان
به بغلِ شهر افتاده بود
و قطرههای بلوغ
❈۲❈
از لمبرهای راه
بالا میکشید
❈۳❈
و تابستانِ گرمِ نفسها
که از رویای جَگنهای بارانخورده سرمست بود
در تپشِ قلبِ عشق
میچکید
❈۴❈
□
❈۵❈
خیابانِ برهنه
با سنگفرشِ دندانهای صدفش
دهان گشود
❈۶❈
تا دردهای لذتِ یک عشق
زهرِ کامش را بمکد.
❈۷❈
و شهر بر او پیچید
و او را تنگتر فشرد
در بازوهای پُرتحریکِ آغوشش.
و تاریخِ سربهمهرِ یک عشق
❈۸❈
که تنِ داغِ دختریاش را
به اجتماعِ یک بلوغ
واداده بود
بسترِ شهری بیسرگذشت را
❈۹❈
خونین کرد.
جوانهی زندگیبخشِ مرگ
❈۱۰❈
بر رنگپریدگیِ شیارهای پیشانیِ شهر
دوید،
خیابانِ برهنه
در اشتیاقِ خواهشِ بزرگِ آخرینش
❈۱۱❈
لب گزید،
نطفههای خونآلود
که عرقِ مرگ
بر چهرهی پدرِشان
❈۱۲❈
قطره بسته بود
رَحِمِ آمادهی مادر را
از زندگی انباشت،
و انبانهای تاریکِ یک آسمان
❈۱۳❈
از ستارههای بزرگِ قربانی
پُر شد: ـ
یک ستاره جنبید
صد ستاره،
❈۱۴❈
ستارهی صد هزار خورشید،
از افقِ مرگِ پُرحاصل
در آسمان
درخشید،
❈۱۵❈
مرگِ متکبر!
❈۱۶❈
□
اما دختری که پا نداشته باشد
❈۱۷❈
بر خاکِ دندانکروچهی دشمن
به زانو درنمیآید.
❈۱۸❈
و من چون شیپوری
عشقم را میترکانم
چون گلِ سِرخی
قلبم را پَرپَر میکنم
❈۱۹❈
چون کبوتری
روحم را پرواز میدهم
چون دشنهیی
صدایم را به بلورِ آسمان میکشم:
❈۲۰❈
«ـ هی!
چهکنمهای سربههوای دستانِ بیتدبیرِ تقدیر!
پشتِ میلهها و ملیلههای اشرافیت
پشتِ سکوت و پشتِ دارها
❈۲۱❈
پشتِ عمامهها و رخت سالوس
پشتِ افتراها، پشتِ دیوارها
پشتِ امروز و روزِ میلاد ـ با قابِ سیاهِ شکستهاش ـ
پشتِ رنج، پشتِ نه، پشتِ ظلمت
❈۲۲❈
پشتِ پافشاری، پشتِ ضخامت
پشتِ نومیدیِ سمجِ خداوندانِ شما
و حتا و حتا پشتِ پوستِ نازکِ دلِ عاشقِ من،
زیباییِ یک تاریخ
تسلیم میکند بهشتِ سرخِ گوشتِ تناش را
به مردانی که استخوانهاشان آجرِ یک بناست
به مردانی که استخوانهاشان آجرِ یک بناست
❈۲۳❈
بوسهشان کوره است و صداشان طبل
و پولادِ بالشِ بسترشان
یک پُتک است.»
❈۲۴❈
□
❈۲۵❈
لبهای خون! لبهای خون!
اگر خنجرِ امیدِ دشمن کوتاه نبود
دندانهای صدفِ خیابان باز هم میتوانست
شما را ببوسد...
❈۲۶❈
□
❈۲۷❈
و تو از جانبِ من
به آن کسان که به زیانی معتادند
و اگر زیانی نَبَرند که با خویشان بیگانه بُوَد
❈۲۸❈
میپندارند که سودی بردهاند،
و به آن دیگرکسان
❈۲۹❈
که سودِشان یکسر
از زیانِ دیگران است
و اگر سودی بر کف نشمارند
در حسابِ زیانِ خویش نقطه میگذارند
❈۳۰❈
بگو:
«ـ دلتان را بکنید!
بیگانههای من
دلتان را بکنید!
❈۳۱❈
دعایی که شما زمزمه میکنید
تاریخِ زندگانیست که مردهاند
❈۳۲❈
و هنگامی نیز
که زنده بودهاند
خروسِ هیچ زندگی
در قلبِ دهکدهشان آواز
❈۳۳❈
نداده بود...
دلتان را بکنید، که در سینهی تاریخِ ما
❈۳۴❈
پروانهی پاهای بیپیکرِ یک دختر
به جای قلبِ همهی شما
خواهد زد پَرپَر!
و این است، این است دنیایی که وسعتِ آن
❈۳۵❈
شما را در تنگیِ خود
چون دانهی انگوری
به سرکه مبدل خواهد کرد.
برای برق انداختن به پوتینِ گشاد و پُرمیخِ یکی من!»
برای برق انداختن به پوتینِ گشاد و پُرمیخِ یکی من!»
❈۳۶❈
□
اما تو!
❈۳۷❈
تو قلبت را بشوی
در بیغشیِ جامِ بلورِ یک باران،
تا بدانی
چهگونه
❈۳۸❈
آنان
بر گورها که زیرِ هر انگشتِ پایشان
گشوده بود دهان
در انفجار بلوغشان
❈۳۹❈
رقصیدند،
چهگونه بر سنگفرشِ لج
پا کوبیدند
و اشتهای شجاعتِشان
❈۴۰❈
چهگونه
در ضیافتِ مرگی از پیش آگاه
کبابِ گلولهها را داغاداغ
با دندانِ دندههاشان بلعیدند...
❈۴۱❈
قلبت را چون گوشی آماده کن
تا من سرودم را بخوانم:
❈۴۲❈
ـ سرودِ جگرهای نارنج را که چلیده شد
در هوای مرطوبِ زندان...
در هوای سوزانِ شکنجه...
در هوای خفقانیِ دار،
❈۴۳❈
و نامهای خونین را نکرد استفراغ
در تبِ دردآلودِ اقرار
❈۴۴❈
سرودِ فرزندانِ دریا را که
در سواحلِ برخورد به زانو درآمدند
بی که به زانو درآیند
و مردند
❈۴۵❈
بی که بمیرند!
□
❈۴۶❈
اما شما ـ ای نفسهای گرمِ زمین که بذرِ فردا را در خاکِ دیروز میپزید!
اگر بادبانِ امیدِ دشمن از هم نمیدرید
اگر بادبانِ امیدِ دشمن از هم نمیدرید
تاریخِ واژگونهی قایقش را بر خاک کشانده بودید!
❈۴۷❈
۲
❈۴۸❈
با شما که با خونِ عشقها، ایمانها
با خونِ نظامیها، اسبها
با خونِ شباهتهای بزرگ
با خونِ کلههای گچ در کلاههای پولاد
❈۴۹❈
با خونِ چشمههای یک دریا
با خونِ چهکنمهای یک دست
با خونِ آنها که انسانیت را میجویند
با خونِ آنها که انسانیت را میجوند
با خونِ آنها که انسانیت را میجوند
در میدانِ بزرگ امضا کردید
دیباچهی تاریخِمان را،
❈۵۰❈
خونِمان را قاتی میکنیم
فردا در میعاد
❈۵۱❈
تا جامی از شرابِ مرگ به دشمن بنوشانیم
به سلامتِ بلوغی که بالا کشید از لمبرهایِ راه
برای انباشتنِ مادرِ تاریخِ یک رَحِم
از ستارههای بزرگِ قربانی،
❈۵۲❈
روز بیست و سهی تیر
روز بیست و سه...
❈۵۳❈
۲۳ تير ۱۳۳۰
© www.shamlou.org سایت رسمی احمد شاملو
کامنت ها