احمد شاملو:«ــ جهان را که آفرید؟»
❈۱❈
«ــ جهان را که آفرید؟»
«ــ جهان را؟
من
❈۲❈
آفریدم!
بجز آن که چون من‌اش انگشتانِ معجزه‌گر باشد
که را توانِ آفرینشِ این هست؟
❈۳❈
جهان را
من آفریدم.»
«ــ جهان را
❈۴❈
چگونه آفریدی؟»
«ــ چگونه؟
به لطفِ کودکانه‌ی اعجاز!
❈۵❈
به جز آن که رؤیتی چو من‌اش باشد
(تعادلِ ظریفِ یکی ناممکن
در ذُروه‌ی امکان)
در ذُروه‌ی امکان)
که را طاقتِ پاسخ گفتنِ این هست؟
❈۶❈
به کرشمه دست برآورده
جهان را
به اُلگوی خویش
بریدم.»
❈۷❈
□
مرا اما محرابی نیست،
❈۸❈
که پرستشِ من
همه
«برخورداربودن» است.
مرا بر محرابی کتابی نیست،
❈۹❈
که زبانِ من
همه
«امکانِ سرودن» است.
مرا بر آسمان و زمین
❈۱۰❈
قرار
نیست
چرا که مرا
مَنیّتی در کار نیست:
❈۱۱❈
نه منم من.
به زبانِ تو سخن می‌گویم
و در تو می‌گذرم.
❈۱۲❈
فرصتی تپنده‌ام در فاصله‌ی میلاد و مرگ
تا معجزه را
امکانِ عشوه
بردوام مانَد.
❈۱۳❈
۳ تیرِ ۱۳۶۲
© www.shamlou.org سایت رسمی احمد شاملو
کامنت ها