احمد شاملو:دهانت را می‌بویند مبادا که گفته باشی دوستت می‌دارم.
❈۱❈
دهانت را می‌بویند
مبادا که گفته باشی دوستت می‌دارم.
دلت را می‌بویند
روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
❈۲❈
و عشق را
کنارِ تیرکِ راهبند
تازیانه می‌زنند.
❈۳❈
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد
در این بُن‌بستِ کج‌وپیچِ سرما
آتش را
❈۴❈
به سوخت‌بارِ سرود و شعر
فروزان می‌دارند.
به اندیشیدن خطر مکن.
روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
❈۵❈
آن که بر در می‌کوبد شباهنگام
به کُشتنِ چراغ آمده است.
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد
❈۶❈
آنک قصابانند
بر گذرگاه‌ها مستقر
با کُنده و ساتوری خون‌آلود
❈۷❈
روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
و تبسم را بر لب‌ها جراحی می‌کنند
و ترانه را بر دهان.
❈۸❈
شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد
کبابِ قناری
بر آتشِ سوسن و یاس
❈۹❈
روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
ابلیسِ پیروزْمست
سورِ عزای ما را بر سفره نشسته است.
❈۱۰❈
خدا را در پستوی خانه نهان باید کرد
۳۱ تیرِ ۱۳۵۸
❈۱۱❈
© www.shamlou.org سایت رسمی احمد شاملو
کامنت ها