احمد شاملو:چه هنگام میزیستهام؟ کدام مجموعهی پیوستهی روزها و شبان را
❈۱❈
چه هنگام میزیستهام؟
کدام مجموعهی پیوستهی روزها و شبان را
من ــ
اگر این آفتاب
❈۲❈
هم آن مشعلِ کال است
بیشبنم و بیشفق
که نخستین سحرگاهِ جهان را آزموده است.
❈۳❈
چه هنگام میزیستهام،
کدام بالیدن و کاستن را
من
که آسمانِ خودم
❈۴❈
چترِ سرم نیست؟ ــ
آسمانی از فیروزه نیشابور
با رگههای سبزِ شاخساران،
❈۵❈
همچون فریادِ واژگونِ جنگلی
در دریاچهیی،
آزاد و رَها
همچون آینهیی
❈۶❈
که تکثیرت میکند.
□
❈۷❈
بگذار
آفتابِ من
پیرهنم باشد
و آسمانِ من
❈۸❈
آن کهنهکرباسِ بیرنگ.
بگذار
بر زمینِ خود بایستم
❈۹❈
بر خاکی از بُرادهی الماس و رعشهی درد.
بگذار سرزمینم را
زیرِ پای خود احساس کنم
❈۱۰❈
و صدای رویشِ خود را بشنوم:
رُپرُپهی طبلهای خون را
در چیتگر
و نعرهی ببرهای عاشق را
❈۱۱❈
در دیلمان.
وگرنه چه هنگام میزیستهام؟
کدام مجموعهی پیوستهی روزها و شبان را من؟
❈۱۲❈
۱۵ اسفندِ ۱۳۵۶
پرینستون
❈۱۳❈
© www.shamlou.org سایت رسمی احمد شاملو
کامنت ها