الیار:تا کــی به بند عشــــرت و چند عشیـرتی چشــمی گشـــا به کار جهان از بصیـرتی
❈۱❈
تا کــی به بند عشــــرت و چند عشیـرتی
چشــمی گشـــا به کار جهان از بصیـرتی
در دور روزگـــــار به پنـدار خود مپیــــچ
بگشــــا دریچــــه ای به جهـان حقیقتی
❈۲❈
عمری به کار خود شده ای غافــل از خدا
بیهـــوده برده ای زفلک، طـرح حیــلتی
نگشاید این فلک گرهی را که خود ببست
هرگز مکن به غمزه ی چشمش، عنایتی
❈۳❈
آخر ستاند آنچه به دستــت سپـرده است
بی پرده گویمت؛ به چـه خــواریّ و ذلّتی
آراید این عروس جهــان چهــره های خود
بر دام خود کشــد به چه نـازیّ و غیرتی
❈۴❈
ای دل زبـی وفــــایی دنیـــا و عشـــوه اش
جـــان بر حـذر بـدار و ببـر جام عبرتی
آلوده شـد هر آنکــــه به سیم و زر جــهان
آویـــزد از خیــام دلش، زیـــب وزینتی
❈۵❈
آخر رود زچهـــره ی جان، جلـوه هــای زر
بر خـــود نیابد از زر و زورش حــمایتی
چون سر رسد به دور زمان لحظه های عمر
گویـی ببـر ز نیـکی از آن گنـــج قیمتی
❈۶❈
گر گرد حق بــگردی و آری دلـی به دست
جــاری شود ز سـوی خدا، آب رحــمتی
برسـوی حـــق گرای وکســان را گلــی ببر
تا یابــی از خـزانـه ی حـق، باغ و جنّتـی
❈۷❈
برقـی زند جهـان و نبـاشـد بجـــز کــــهی
هرگـز مکــــن به خاطـر کاهی، جنایتی
بیچــاره شـد هر آنکه نیـامــد به کـوی پند
روزی کشد ز کرده ی خود، بس خجالتی
❈۸❈
الیار! اگر چه کلـک خود آغشته ا ی به پنـد
بس باشـد عا قــــلان جهــان را اشارتی
کامنت ها