انوری:دل در آن یار دلاویز آویخت فتنه اینست که آن یار انگیخت

دل بدان یار دلاویز آویختفتنه این است که : این بار انگیختصبر درمانده بدست دل منرخت بر سر بتگ پای گریختدل من بار نمی‌یابد صبرهمه آفاق بغربال ببیختدر نمی گیرد از آن سلسله مویکار جانم بیکی موی آویختدی ببوی دل رفتم ببرشچشمم از اشک بسی رنگ آمیختیار گلرخ چو مرا بار نداردگل عمرم همه از پای بریختبه استناد دیوان انوری به کوشش سعید نفیسی انتشارات سکه چاپ سوم 1364لطفا اصلاح نمایید.