گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

انوری:به دو چشم تو که تا زنده‌ام تو خداوندی و من بنده‌ام

❈۱❈
به دو چشم تو که تا زنده‌ام تو خداوندی و من بنده‌ام
سر زلف تو گواه من است که من از بهر رخت زنده‌ام
❈۲❈
به رخ خویش ننازی چنان که من از عشق تو نازنده‌ام
چه زنم خنده که در عشق تو ز دو صد گریه بود خنده‌ام

فایل صوتی دیوان اشعار غزل شمارهٔ ۱۸۲

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

احسان حمیدی
2023-01-05T13:11:38.4936099
نجفی به وزن فعلاتن فعلاتن فعل تقطیع کرده و فرزاد به مفاعیلتن مفاعیلتن نجفی تقطیع فرزاد را غلط گرفته است.  اما در واقع شعر دو وزنی است. 
حمیدرضا
2023-01-05T13:24:51.5601004
با سپاس، تنها مصرع اول و سوم را می‌توان با دو رکن مفاعیلتن (مفاعیل فع) خواند و تقطیع کرد. باقی مصاریع چنین وضعیتی ندارند و اختیارات شاعری نیز روی این ارکان اجازهٔ توجیه عدم تطابق سایر مصاریع را نمی‌دهد . احتمالاً فرزاد تنها یک مصرع از این شعر را در نظر داشته و تقطیع کرده. شعر دو وزنی نیست.