عطار:آن در که بسته باید تا چند باز دارم کامروز وقتش آمد کان در فراز دارم

سلام و درودحافظ احتمالا از این غزل عطار الهام گرفته است:المنة لله که در میکده باز استزان رو که مرا بر در او روی نیاز استخم‌ها همه در جوش و خروشند ز مستیوان می که در آن جاست حقیقت نه مجاز استاز وی همه مستی و غرور است و تکبروز ما همه بیچارگی و عجز و نیاز استرازی که بر غیر نگفتیم و نگوییمبا دوست بگوییم که او محرم راز استشرح شکن زلف خم اندر خم جانانکوته نتوان کرد که این قصه دراز استبار دل مجنون و خم طره لیلیرخساره محمود و کف پای ایاز استبردوخته‌ام دیده چو باز از همه عالمتا دیده من بر رخ زیبای تو باز استدر کعبه کوی تو هر آن کس که بیایداز قبله ابروی تو در عین نماز استای مجلسیان سوز دل حافظ مسکیناز شمع بپرسید که در سوز و گداز است