گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

عطار:ما ز خرابات عشق مست الست آمدیم نام بلی چون بریم چون همه مست آمدیم

❈۱❈
ما ز خرابات عشق مست الست آمدیم نام بلی چون بریم چون همه مست آمدیم
پیش ز ما جان ما خورد شراب الست ما همه زان یک شراب مست الست آمدیم
❈۲❈
خاک بد آدم که دوست جرعه بدان خاک ریخت ما همه زان جرعهٔ دوست به دست آمدیم
ساقی جام الست چون و سقیهم بگفت ما ز پی نیستی عاشق هست آمدیم
❈۳❈
دوست چهل بامداد در گل ما داشت دست تا چو گل از دست دوست دست به دست آمدیم
شست درافکند یار بر سر دریای عشق تا ز پی چل صباح جمله به شست آمدیم
❈۴❈
خیز و دلا مست شو از می قدسی از آنک ما نه بدین تیره جای بهر نشست آمدیم
دوست چو جبار بود هیچ شکستی نداشت گفت شکست آورید ما به شکست آمدیم
❈۵❈
گوهر عطار یافت قدر و بلندی ز عشق گرچه ز تأثیر جسم جوهر پست آمدیم

فایل صوتی دیوان اشعار غزل شمارهٔ ۶۰۵

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

حسین.مرادزاده
2013-04-18T16:21:01
با سلام. وزن این شعر غلط نوشته شده درستش بایذ مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن باشد.(منسرح مثمن مطوی مکشوف)---پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.
غلامحسین آتشی
2013-12-10T23:02:11
این غزل عطار نیشابوری برگرفته از آیه 172 سوره اعراف7 وَإِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِن بَنِی آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَی أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ قَالُواْ بَلَی شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّا کُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِینَ ﴿172﴾ وحدیث قدسی خمّرت طینة آدم بیدیّ أربعین صباحاً گل آدم را به دستان خویش چهل پگاه سرشتم.وحدیث نبوی مَن اَخلَصَ لِللّه اَربعینَ صباحاً جَرَت یَنابیلَ الحِکمه مَن قَلبهِ اِلی لِسانهمیباشد.
محمد ظاهرزاده
2014-09-28T23:42:12
این شعر رو استاد حسام الدین سراج خوندن فوق العاده زیبابه علاقمندان توصیه میکنم حتما گوش کنند
پریسا مالکی شریفی
2020-12-30T10:02:19
با سلام درود معنی کلمه سقیهم در بیت زیر :"ساقی جام الست چون و سقیهم بگفتما ز پی نیستی عاشق هست آمدیم" رو متوجه نشدم لطفا راهنمایی بفرماییدمتشکرم
شهرام زندی
2020-09-14T00:15:05
خاک بد آدم که دوست جرعه بدان خاک ریختما همه زان جرعهٔ دوست به دست آمدیممصرع دوم وزن صحیحی ندارد به احتمال قوی مصرع دوم به این شکل بوده است ما همه زان جرعه دوست، خاک بدست آمدیم که البته معنی مصرع نیز بسیار گسترده تر میگردد
nabavar
2020-09-14T01:32:37
گرامی شهرام اگر اینطور بخوانی ما همه زان جرعه یِ دوست به دست آمدیمهم وزن درست است و هم معنا
اسماعیل اسدی ده میراحمدی
2017-09-21T11:00:24
سلاماقای حسام الدین سراج تو آلبوم جام الست خوندش خیییلی زیبا منتها تو این بیت گفتن بلا ب این شرحما ز خرابات عشق مست الست آندیم ،نام بلا چون بریم چون همه مست امدیمبلی درسته یا بلا؟
محقق
2017-11-14T05:56:08
جناب سراج در قطعه ی مذکور هم با همان ضبط نوشتاری بلی خوانده اند که البته در زبان عربی و قرائت قرآنی کلمه بلی که از همان آیه ی 172 سوره اعراف اقتباس شده ، به شکل گفتاری بلا خوانده می شود و این نباید با بلا به معنی مصیبت و امری که به عقوبت نازل می شود ، اشتباه گرفته شود.در باره معنی مصرع مورد نظر می توان اینگونه گفت که : انسان با شنیدن صدای دوست و اینکه دوست شخصا بر او نظری کرد و لایق آن دید که با او سخن کند و بی واسطه با کلام خودش به او فرمود "الستُ بربکم..." ، آنقدر مست و بی خود شده که گویی دیگر چیزی جز عشق دوست نمی بیند و نمی شنود که بخواهد حتی کلمه ای دیگر جز نام دوست را در خاطر آورد... حال چگونه بلی بگوید ؟! و در پاسخ کدامین سوال بگوید که چون عشق محبوب بر او جلوه کرد و وی مست گشت نه سوالی بماند و نه جوابی و نه حتی خودی انسان.استفاده از کلمه " نام " قبل از " بلی " (با توجه به اینکه بلی کلمه ی تصدیق است و بر روی هیچ شئی یا فردی از جهت تشخص آن قرار داده نمی شود) توجه را به نام و اسم معشوق در مستی عشق او جلب می نماید که وقتی نام او هست هیچ چیز دیگر به زبان عاشق مست و حتی در فکر و خیال او نمی گنجد.
سعید عباس زاده
2023-06-17T09:33:49.6859023
"و سقیهم" یعنی سیرابشان کنید. هم خانواده سقا ساقی معنی مصراع: آن زمانیکه ساقی جام الست گفت وسقیهم (سیرابشان کنید، شراب برسونید بهشون) ...
مهدی شاه
2023-06-25T18:15:23.8932867
استاد شفیعی کدکنی در مقدمه تصحیح منطق الطیر عطار، این غزل را به تصریح محمد عوفی در تذکره لباب الالباب از آن شمس الدین محمد بن طغان کرمانی دانسته اند. 
مهدی شاه
2023-06-25T18:20:23.5985099
تلمیح است به آیه 21 سوره مبارکه انسان: عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ ۖ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿٢١﴾ بر اندامشان جامه هایی از حریر نازک و سبز رنگ و دیبای ستبر است و با دستبندهایی از نقره آراسته شده اند، و پروردگارشان باده طهور به آنان می نوشاند. (۲۱)