عطار:ای ز شراب غفلت مست و خراب مانده با سایه خو گرفته وز آفتاب مانده

آنکه بداند از این یک قطره ای ز دریاتا صبح میبگرید عاشق ز بیم فردایا خنده ای بیاور یا طعنه ای نگه دارهر روز تا قیامت هر شام تا سحرگالطف و عنایتی کن بر دوزخ مجسمکانجا سری بروید هر دم ز شاخ رعناتو جنگ را رها کن بر عاشقان نظر کنشاید عنایتی شد بر غرقگان دریابیمناکم کز این درگذرند آنانکه به گمانشان راه نجات را یافته اند. به گمانشان بر ستونهایی نشسته اند که از بی ستون سست تر است. و آن ستون از رنج تاریخ است. ای مسلمان و ای مسیحی و ای دیندار دیتت را چه چیز جز تیزی شمشیر استوار کرد؟ و تو بر همانی.

استاد شهرام ناظری در سری کارهای رادیویی (مناجات شهرام) این غزل را خوانده اند بسیار زیبا وشنیدنی

وانجا که عاشقان را از صدق باز پرسندپیر و مرید بینی کاندر جواب مانده