گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

عطار:خاصیت عشقت که برون از دو جهان است آن است که هرچیز که گویند نه آن است

❈۱❈
خاصیت عشقت که برون از دو جهان است آن است که هرچیز که گویند نه آن است
برتر ز صفات خرد و دانش و عقل است بیرون ز ضمیر دل و اندیشهٔ جان است
❈۲❈
بینندهٔ انوار تو بس دوخته چشم است گویندهٔ اسرار تو بس گنگ زبان است
از وصف تو هر شرح که دادند محال است وز عشق تو هر سود که کردند زیان است
❈۳❈
در پردهٔ پندار چو بازی و خیال است جز عشق تو هر چیز که در هر دو جهان است
گر عقل نشان است ز خورشید جمالت یک ذره ز خورشید، فلک مژده‌رسان است
❈۴❈
یک ذرهٔ حیران شده را عقل چو داند کز جملهٔ خورشید فلک چند نشان است
چو عقل یقین است که در عشق عقیله است بی شک به تو دانست تو را هر که بدان است
❈۵❈
در راه تو هرکس به گمانی قدمی زد وین شیوه کمانی نه به بازوی گمان است
چه سود که نقاش کشد صورت سیمرغ چون در نفس باز پس انگشت گزان است
❈۶❈
گرچه بود آن صورت سیمرغ ولیکن چون جوهر سیمرغ به عینه نه همان است
فی‌الجمله چه زارم، چکنم، قصه چه گویم کان اصل که جان است هم از خویش نهان است
❈۷❈
عطار که پی برد بسی دانش و بینش اندر پی آن است که بالای عیان است

فایل صوتی دیوان اشعار غزل شمارهٔ ۸۰

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

منوچهر تقوی بیات
2013-07-02T01:52:06
عشق پدیده ای است حسی که در هر لحظه در حال تکوین است و هیچ نقاشی نمی تواند آن را به تجسم درآورد
محسن جهان
2022-06-26T12:58:28.8632468
تفسیر بیت ۵: جناب عطار در وصف ذات اقدس الهی می‌فرماید:  به جز عشق به پروردگار عالم‌، هر آنچه که در دو جهان فانی و باقی می‌توان تصور کرد مانند بازی و خیالی است که در پرده ذهن پنداشته می‌شود.
محسن جهان
2022-10-25T13:14:30.5787266
تفسیر ابیات ۱ و ۲ فوق: جناب عطار در این دوبیتی در وصف صفات الهی و خطاب به حضرت باریتعالی می‌فرماید: ذات و خوی عشق تو را نمی‌توان در حیطه جهان فانی و باقی تعریف کرد. و هر آنچه در توصیف آن گویند اشتباه بوده و خارج از درک عقل ذهنی بشر است. دلدادگی و شیفتگی عشق به تو والاتر از آنست که به بیان آمده و یا عقل و خرد انسان آنرا متصور کند. و بطور کلی خارج از اندیشه و افکار جان مادی است.  تنها با تسلیم و زنده شدن به جوهر و فطرت اولیه، و از جنس عدم شدن این معانی قابل دریافت است.