عطار:یکی دیوانه در بغداد بودی که نه یک حرف گفتی نه شنودی
❈۱❈
یکی دیوانه در بغداد بودی
که نه یک حرف گفتی نه شنودی
بدو گفتند ای مجنون عاجز
چرا حرفی نمی‌گوئی تو هرگز
❈۲❈
چنین گفت او که حرفی با که گویم
چو مردم نیست پاسخ از که جویم
بدو گفتند خلقی کین زمانند
نمی‌بینی که جمله مردمانند
❈۳❈
چنین گفت او نه اند این قوم مردم
که مردم آن بود کو از تعظم
غم دی و غم فرداش نبود
ز کار بیهده سوداش نبود
❈۴❈
غم ناآمده هرگز ندارد
ز رفته خویش را عاجز ندارد
غم درویشی و روزیش نبود
بجز یک غم شبانروزیش نبود
❈۵❈
که غم در هر دو عالم جز یکی نیست
یقینست آنچه می‌گویم شکی نیست
گرت امروز از فردا غمی هست
بنقد امروز عمرت دادی از دست
❈۶❈
مخور غم چون جهان بی‌غمگسارست
وگر غم می‌خوری هر دم هزارست
خوشی در ناخوشی بودن کمالست
که نقد دل خوشی جُستن محالست
❈۷❈
چه خواهد بود آخر زین بتر نیز
که صد غم هست و می‌آید دگر نیز
ازان شادی که غم زاید چه خواهی
وجودی کز عدم زاید چه خواهی
❈۸❈
ترا شادی بدو باید وگر نه
غم بی دولتی می‌خور دگر نه
بدو گر شاد می‌باشی زمانی
تو داری نقد شادی جهانی
❈۹❈
وگرنامش نگوئی یک زمان تو
چه بدنامی براندی بر زبان تو
کامنت ها