عطار:خوش آوازی ز خیل نیکخواهان مؤذّن بود در شهر سپاهان
❈۱❈
خوش آوازی ز خیل نیکخواهان
مؤذّن بود در شهر سپاهان
در آن شهر از بزرگی گنبدی بود
که سر در گنبد گردنده می‌سود
❈۲❈
بر آن گنبد شد آن مرد سرافراز
نماز فرض را می‌داد آواز
یکی دیوانهٔ می‌رفت در راه
یکی پرسید ازو کای مردِ آگاه
❈۳❈
چه می‌گوید برین گنبد مؤذّن
جوابش ده تو ای محبوب محسن (؟)
که این جوزست از سر تا قدم پوست
که می‌افشاند او بر گنبد ای دوست
❈۴❈
چو او از صدقِ معنی می‌نجنبد
یقین می‌دان که چون جوزست و گنبد
تو همچون جوزی از غفلت که داری
نود نُه نام بر حق می‌شماری
❈۵❈
چو در تو هیچ نامی را اثر نیست
ز صد کم یک ترا صد یک خبر نیست
چو نعمت بر تو نشمرد او هزاران
تو هم مشمر بدو چون صرفه کاران
❈۶❈
چو نام خویشتن حق بی‌نشان کرد
چه گونه یاد او هرگز توان کرد
چو نتوانی ز کنه او نفس زد
نمی‌باید نفس از هیچکس زد
کامنت ها