عطار:خاست اندر مصر قحطی ناگهان خلق می‌مردند و می‌گفتند نان

به نظر میرسد که مصراع پنجم باید "از قضا دیوانه‌ای چون آن بدید" باشد.

حتماً مصرع پنجم « از قضا دیوانه ای چون آن بدید » است ، و لاغیر .بیت آخر در معنای بیت قبل مستتر است . اگر کسی در روال آفرینش اشتباهی ببیند ، در حکمت این طرز آفرینش شیرینی ‌‌و حلاوت دریافت خواهد کرد و خواهد فهمید ؛ نه خواستهٔ خودش را ( که مثلاً به خدا امر و نهی کند که چرا وقتی نمی توانی به بندگانت روزی بدهی ایشان را خلق کردی !!!! ) درحقیقت کامل کننده بیت ماقبل است : هرکس به درگاه آفرینش خدا اعتراض کند ، وقتی حکمت آن را بفهمد از خدا عذر می خواهد .

گر کژی گوید بدین درگه نه راستعذر آن داند به شیرینی نه خواست..بنظرم در پایان این بیت پایانی، "شیرینی بخواست" درست هستش. "شیرینی نه خواست" اشتباهه...معنیش میشه: اگر کسی در این درگاه (خدا) سخن کژ بگه.بعدش که آگاهی پیدا کنه، عذرخواهی می خواد از خدا و این عذرخواهی رو بصورت یک توبه ی شیرین می خواد(یعنی انجام میده). بااحترام.

قربانتخود مصراع دوم:عذر آن داند به شیرینی نه خواستعذر آن داند به شیرینی(عقل او) نه خواست(اراده او)معذور دارد او را که دیوانه است و بی اراده.

گر کژی گوید بدین درگه نه راستعذر آن داند به شیرینی نه خواستاگر شخص کژ و ناراستی درگاه او را ناراست(وارونه) بخواند یعنی کژی خود را به درگاه او نسبت دهداو را میفهمد و معذور میدارد به مهربانی و نه بازخواستیعنی کژی او را از شیرین عقلی میداند

متشکرم از "7". هنوز نتونستم مطمئن بشم که خوانش خودم درست هستش یا خوانش شما.اما خیلی خیلی ممنونم ازینکه باعث شدین تا بتونم از یه دریچه ی دیگه بخونم این بیت رو.انصافا هم خواهش شما، بسیار به عقلم جور میاد.اما همچنان تردید دارم بین این دو مدل خوانش.باز هم ممنونم از شما که چراغی روشن کردید در ذهن بنده.لذت بردم وقتی توضیح شما رو خوندم و دوباره بیت مذبور رو خوندم و دیدم یه معنای متفاوت رو می فهمم ازش.سپاسگزارم.یاحق