ازرقی هروی:چیزی که دویست و بیست صد افزونست یک نیمۀ او هجده بود این چونست ؟

سعید جانچیزی که دویست و بیست صد افزونستیک نیمۀ او هجده بود این چونست ؟ ،،طرح معما از قدیم بسیار مورد توجه بوده و این یکی از آنهاست که با گمراه کردن و انحراف فکر ، خواننده را نادان شمرده.وقتی عدد 18 نیمی از عدد مورد نظر باشد ، معلوم است که 36 که دوبرابر آن است را با عدد دیگری در هم آمیخته تا خواننده را به فکر فرو برد،می گوید : چیزی که از 100تا220 بیشتر است، یعنی 22000باضافه ی 36 =22036ما 36 را به عدد دویست و بیست صد افزودیم امید که دوستان راه حلهای دیگری بیاورند

محسن خان البته این عدد مربوط میشود به طرز خواندن {چیزی که دویست و بیست صد افزونست}ولی هر جور بخوانی و عددی به دست بیاوری باید آنرا با عدد 36 جمع کنی ، همانطور که شما گفتیدماشاالله

چیزی که دویست (دو است) -> 2و بیست صد افزون است (بیست صد برابر آن است ) -> دو دهم 2/.2/. - 2 -> 1.8 یا هجده صدم x 2 -> سی وشش صدم -> 3.6محسن جان،سال نو بر شما و عزیزانت مبارک باد.ولی برادر یک همچنین حساب و کتابی را جای دیگری هم آوردی، حال و دماغش بود برایت در همان حاشیه توضیح خواهم داد...تا آنزمان سرت شاد

پی نوشت و تصحیح،بیست صد -> بیست صد(م) یا همان دو دهممی گوید که این بیست صدم افزون (اضافه، زیاده) است و می باید از دو کم شود نتیجه -> 8./1 یا همان هجده صدمکه x 2 می شود -> سی وشش صدمدر ضمن این صد(م) نیز افزون (اضافه، زیاده) است، پس کنار می رود و از سی وشش صدم می ماند سی وشش و نیمی از آن -> هجده( 36 به اشتباه تایپ شده بود 3.6)"افزون" دو بار استفاده می شود، یکی برای تفریق و دوم برای نفی یا کنار زدن...

بابک خان بیست صد است نه ” بیست صدم“ یعنی 20 تا 100به این بیت فردوسی توجه کن :ابر ده و دو هفت شد کدخدایگرفتند هر یک سزاوار جایآیا میتوان گفت دو هفتم؟

این معما پاسخی دارد و آن پاسخ چیست؟

دوست عزیز،برای شما توضیح کافی دادم که!ده و دو -> 12 برج فلکیهفت -> هفت اختر (که کدخدای 12 برج شدند)...آنگونه که شما می خوانی:ده و دو هفت -> 10 و 2x7آنزمان این 10 و 14 به چه اشاره می کنند؟؟؟ -> هیچاگر هم که (به اشتباه) آنرا ده و دو= 12 و در عین حال دو هفت=14 بخوانی باز هم 12 و 14 به چیزی اشاره نمی کنند...از بابت همین هم برای شما بین دو و هفت یک کاما آوردم، که متوجه شوی ده و دو یک عدد است یعنی 12، و عدد هفت جدای از آن است... که اشاره به 12 برج و هفت اختر است...

این توضیح نیز شاید ثمربخش باشد:این نحوه خوانش نمرات از زبان پارسی میانه (پهلوی ساسانی) می آید که در فارسی دَری (زبان و زمان و مکان این شاعر در هرات و خراسان) همچنان پای برجا بوده...در فارسی نو (زبان ما در هزار الی هزار و صد یا دویست سال گذشته) تغییرات بسیاری روی داده، که اینهم یکی از آنان است...

بابک خان سپاسگزارم

اینجا ، دو هفت است ، نه ، دو و هفتتوجه کن زمانی پر اندیشه شد زال زربرآورد یال و بگسترد بروزان پس به پاسخ زبان برگشادهمه پرسش موبدان کرد یادنخست از ده و دو درخت بلندکه هر یک همی شاخ سی برکشند.ده و دو = 10+ 2= 12

@ ناصربه گمانم در "سبک شناسی، نثر فارسی" اثر محمد تقی بهار بود که چگونگی آنرا توضیح می دهد...برای نمونه : دو سه -> دو سومسه دو-> سه دوم(کدام یک از سه جلد را یادم نیست)در این بیت که شما از فردوسی آوردی:" ابر ده و دو، هفت شد کدخدای"...ده و دو -> 10+2= 12 برج فلکیهفت-> هفت سیاره در اینجا دو و هفت ربطی به یکدیگر ندارند!!! که بتوان گفت دو هفتم...

پس به احترام ملک ما هم می گوییم بیست صد = بیست صدم دو هفت = دو هفتم دو سه= دو سوم سه دو =سه دومزنده باشی

با درود  معمای نهفته در این رباعی چیست؟