باباافضل کاشانی:دنیا به مراد رانده گیر، آخر چه؟ وین نامهٔ عمر خوانده گیر، آخر چه؟

در مورد این رباعی در کتاب معروف نظامی عروضی داستان جتالبی دارد که ادیب نمایی میخواست این رباعی را بخواند چون در املای قدیم چ را مثل ج مینوشتند طرف که کاملا بی سواد ادبی بود وسخت ادعا هم داشت خوانده بود دنیا به مراد رانده گیر اخرجه(به عربی خارجش کنیدبر وزن افعله )و به تفریح ادیبان حاضر ازو خواسته بودند که رباعی را معنی کند و استاد دروغین از خود راضی شروع به تبیین وتفسیر کرده بود که بله یعنی خارجش کنید ! و همگان به او خندیده بودند حکایت دنباله دارد و سخت دل انگیز