باباافضل کاشانی:چندان برو این ره که دویی برخیزد گر هست دویی، به رهروی برخیزد

سالک واصل اگر به صحو بعد از محو نرسد، فقط خدا را مشاهده م یکند نه خود را و نه عرفان خویش و نه غیررا:تو او نشوی ولی اگر جهد کنیجایی برسی کز تو تویی برخیزد(مراحل اخلاق در قرآن) استاد جوادی آملی.عبدالله

تفسیر رباعی فوق: این عارف ربانی، مسیر سالک تا حصول به مقصد نهایی را در این رباعی تفسیر می‌کند:  بایست چندان در این راه ادامه دهی که بین تو و او هیچ حائل و پرده‌ای نباشد و به یکتایی محض برسی. و اگر هنوز ثنویت و دویی را حس می‌کنی، بدان که رهرو واقعی نیستی. فقط با جهد و ممارست و تزکیه نفس می‌توان او را درخود دریابی و آنگاه هیچ منیت از تو باقی نخواهد ماند. و در این حالت به اعلی مرتبه‌ای نائل می‌گردی که آن دویی در تو محو خواهد شد و عاشق و معشوق یکی می‌شود.