باباطاهر:مو از قالوا بلی تشویش دیرم گنه از برگ و باران بیش دیرم

با احترام به همه سروران به قول سعدی شیرازی سعدی از آنجا که فهم اوست سخن گفت بنده کمترین نیز فهم خود را بیان می نمایم 1- مو از قالوا بلی اندیش دیرم اشاره به آیه قرآن دارد که می فرماید خدا از بنی آدم در عالم ذر سوال کرد " اَلَستُ بربکم " یعنی آیا من پروردگار شما نیستم " قالوا بلی " یعنی گفتند بله هستی شاعر می گوید من که در عالم ذر اعتراف به ربوبیت خداوند کرده ام ولی با این وجود در عمرم بارها نافرمانی خدا را نموده ام ( گناه از برگ و باران بیش دیرم) از این امر ترسان و اندیشناک هستم 2- از طرفی خداوند مهربان در آیه ای به همه بندگان گنهکار امید می دهد و با لحنی سرشار از محبت می فرماید ای بندگان که با نافرمانی من به خود ظلم و ستم روا داشته اید از رحمت خدا نا مید نشوید " لا تقنطوا من رحمه الله ان الله یغفرالذنوب جمیعا " که خداوند همه گناهان را می آمرزد 3- شاعر در مصراع چهارم می گوید اگر آن وعده عام خداوند که فرمود لا تقنطوا ... شامل حال من نگردد و از من گناهکار دستگیری نکند وای به حالم " یا ویلنا "

الست بربکم قالوابلی از سوره اعراف آیه 172

این شعر زیبا وپر محتوا نیاز به تدبردرآیات قرآن داردسه آیه کلیدی قرآن در آن استفاده شده است آیه172 آل عمران :الست بربکم قالوابلیآیه 53 سوره زمر :لاتقنطو من رحمه الله آیه52 سره یس : یاویلنا من بعثنا من مرقدناکه اگر به قول خودمان پایبند نباشیم واز رحمت خدا ناامید باشیم در روزقیامت وای برما خواهیم گفت باشد که پایبند به قول ومتدبر در قرآن باشیمالتماس دعا

این قطعه رو حسام الدین سراج در فیلم توبه نسوح مخملبلف خیلی زیبا اجرا کردند.

آدرس آیه 172 مربوط به کلمه قالو بلی در قرآن سوره اعراف (که هفتمین سوره قرآن است ) صحیح می باشد که اشتباها آقای یوسفی سوره آل عمران نوشته اند . با تشکر

با احترام به همه دوستان. این دوبیتی از باباطاهر عزیز ، به شدت مرا مجذوب خودش کرد.

عارف شهیر دوره سلجوقی در این دوبیتی از درماندگی انسان در این دنیای فانی سخن می‌گوید: با اشاره به آیه مبارکه ۱۷۲ سوره اعراف (در روز الست انسان‌ها در پاسخ به خداوند که می‌گوید؛ آیا من پروردگار شما نیستم؟ همه گفتند: بلی، ما گواهی دهیم.) می‌فرماید به دلیل گناهان بیشماری که مرتکب شدم نگران و آزرده خاطر هستم، و با اشاره به آیه مبارکه ۵۳ سوره زمر (هرگز از رحمت بی منتهای خدا نا امید مباشید) از خداوند طلب دستگیری کرده و اذعان می‌کند که در صورت عدم آمرزش این بنده گناهکار در اندیشه این آیه قرآنی هستم: "ای وای بر ما، که ما را از خوابگاه مان برانگیخت؟ این همان وعده خدای مهربان است و رسولان همه راست گفتند" (آیه مبارکه ۵۲ سوره یس).