باباطاهر:غم عشقت بیابان پرورم کرد فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد

عشق دریایی کرانه ناپدیدکی توان کردن شنا ای هوشمند

مات و مبهوت این دو بیتی ام

عشق هم عشقهای قدیم

غم عشق بینهایت است و تلخ .

آی گفتی

سلام ،ممنون از سلیت خوبتون ،حقیقتا این سوال برام پیش اومده که شاید جواب درستشو اینجا بگیرم ، من از طریق مادربزرگم بابا طاهر و شناختم ایشون دو بیتی ها را خیلی زیبا با سوز دل میخونند ،مادربزرگ من اهل نایین اند از تیره ی زرتشت ، لهجه و کلمات به کار برده همان کلمات در زبان نایینی ، میشه انتمال داد اهل نایین باشند نه همدان؟

با سلام این دو بیتی عارفانه و عاشقانه، زبان حال حضرت زینب سلام الله علیها در باب خداحافظی از حضرت اباعبدالله علیه السلام است. روح بابا طاهر شاد و خداوند درجاتش را متعالی بفرماید، آمین.

هرکس به اندازه وسعت قلبش معشوقی دارد...عشق حضرت باری تعالی در هر دلی نمی گنجد.اما عشق زمینی هم اگر عشق باشد در نهایت به سمت عشق حقیقی رهنمون می شود انشاالله...و باباطاهر....نسبت زمینی بودن به این عاشق عارف بی انصافی در حق ایشان استخوشا آنان که الله یارشان بی / بحمد و قل هو الله کارشان بی خوشا آنان که دایم در نمازند / بهشت جاودان بازارشان بی

درود بر شما-غم عشقت بیابان پرورم کردهوای وقت(بخت)، بی بال و پرم کردبه ما گفتی صبوری کن صبوریصبوری، طرفه خاکی بر سرم کرد

مرا گفتند صبوری کن صبوریصبوری خاک عالم بر سرم کرد

منظور از شاعر عشق زمینیه.عشق های زمینی هم میتونن متعالی باشن.

منظور شاعر «عشق حضرت دوست» است و گرنه این عشقهای زمینی، طیفی هستند از فرمایشات نفس اماره!

سلام؛ ضمن تشکر از سایت خوبتان در کتاب "دوبیتی های بابا طاهر" بر اساس نسخه "محمد علی فروغی" کلمه "طُرفه" به جای "طَرفه" که خوانش شده نوشته شده است.