باباطاهر:هر آن کالوند دامان مو نشانی دامان از هر دو عالم در کشانی

جمع آن : 5295

فکر میکنم این دوبیتی هم از نظر معنایی و هم وزنی ایراد داشته باشد. لطفا اگر میشود با این نسخه از استاد اذکایی عوض کنید: بشَم بالوند دامان مِو نشانَم دامن اج هر دو گیتی هاوِشانَم نشانَم توله و مویَم بزاری بی که بلبل هَنی وا گُل نشانَم معنی: به دامان الوند روم و (درخت) مو بکارم (نشاندن در بیشتر گویش های غرب و شمال ایران به معنی کاشتن است چنان که در همدانی و گیلکی) دامن از (در بیشتر اشعار باباطاهر شاهد تعویض ج با ز هستیم) هر دو گیتی برچینم (ها در پهلوی به معنای بر بوده چنان که هاوشاندن در این شعر به معنای برچیدن و برپاشاندن آمده است و در همدانی و قمی نیز هاوشان تبدیل به یِواشان یا یاواشان گشته که چنگک باد دادن گندم و جو است) نهال (توله در پهلوی به معنای نهال و درختچه بوده که امروزه در لری، همدانی، گیلکی و ... استفاده میشود) بکارم و با حالتی زار مویه کنم باشد (بی) که باز (هنی در همدانی به معنای باز است) بلبل را با گُل همنشین کنم (بنشانم)

بِشم بالوند دامان ، مِو نشانم دامن از هر دو گیتی هاوِِشانمنشانم توله و مویم به زاریبی که بلبل هنی وا گل نشانمسپاس گرامی محمد از توضیحات شما

جناب محمد ممنون از اشارهٔ دقیق شما به شکل صحیح این دوبیتی و همچنین مصدر کهن «اوشاندن» (افشاندن) در گویش‌های غرب کشور. دربارهٔ «یاواشان» جسارت می‌کنم: «یاواشان» تغییریافتهٔ «هاوشان» نیست. هرچند جزء فعلی‌اش از همان‌جا آمده. «یاواشان» نام‌ابزار مرکبی است که از دو جزء [یَوَ ---» یُو ---» جو] به‌اضافهٔ [اوشان] ساخته شده: یَوَ+اوشانه جواَفشان یعنی ابزار افشاندن (باد دادن) جو با این توضیح که در اوستایی «یو» یا همین «جُو» امروزی به عموم غلات اطلاق می‌شده.