باباطاهر:الاله کوهسارانم تویی یار بنوشه جو کنارانم تویی یار

و شاعر وارسته، باباطاهر، چه باشکوه، و آمیخته با ندامتی در لفافه، از واژگان تمثیل گونه ی خود در وصف یار به آلاله کوهساران، عبور می کند و دست تمنّایش را می گیرد و امتداد تمثیل وجود و همراهی یار را از کوتاهی عمر آلاله به بلندای روزگاران می کِشانَد آن هم با دلی سرشاز از امید؛ و چه تمنّای بلند بالایی ...

آقای شجریان این دوبیتی رو به این شکل تغییر دادن: آلاله روزگارانوم ته یی یار، بنفشه روزگارانوم ته یی یار، بنفشه جوکنارون هفته ای بی، امید روزگارانوم ته یی یار

به نظرم منطقی نیست که تو مصرع اول بگه آلاله کوهسارانم تویی یار و در مصرع سوم بگه آلاله کوهساران هفته ای بی

درود بر مهدی جان! باباطاهر در مصراع اول یارش را به «آلاله‌ی کوهساران» تشبیه کرده است اما در مصراع سوم او را بر الاله برتری داده است؛ با این استدلال که: آلاله فقط یک هفته هست در حالی که یار باباطاهر در تمام دوران زندگیش ، بوده و مایه‌ی امید و دلخوشی‌اش است. یعنی شاعر ابتدا او را به الاله شباهت داده اما در بیت بعدی او را از آن هم برتر خوانده است. این، «تشبیه تفضیلی»ست که دو بیتی را غیرمنطقی نکرده و اتفاقاً بسیار زیبا و خیال انگیز شده است

سلام. خواهشمندم خواننده ی این ابیات رو عوض کنید چون دو جا اشتباه فاحش دارد در خواندنش مخصوصا همان اول که به جای آلاله کوهسارانم می خواند آلاله ی کوهسارانم

فردی که شعر را میخونه میگه بنوشه (به کسره ی ب) در حالیکه باید به فتح ب باشه. چون منظور همون گل بنفشه ست که در لهجه ی باباطاهر بنوشه گفته میشده.

رضاجاندرست می گویی ، از آلاله ی کوهساران خواندنش پیداست که اهل این نوع اشعار نیست.