ملکالشعرا بهار:بدرود گفت دولت قاجاری مرگ اندر آمد از پس بیماری
❈۱❈
بدرود گفت دولت قاجاری
مرگ اندر آمد از پس بیماری
فرجام زشت خویش پدید آورد
کندی و کاهلی و سبکساری
❈۲❈
وآمد به جای کاهلی و کندی
جلدی و چیرهدستی و هشیاری
وحشی ددیست پادشهی، کاورا
نتوان نگاهداشت به عیاری
❈۳❈
باریکتر ز موی بسی راز است
زیر کلاهداری و سرداری
آنجا کمال و عقل و هنر باید
آراسته به فره داداری
❈۴❈
جودی فراخ دامن و چشمی پر
فکری درست و چهری دیداری
بنهاده کارها همه با قانون
وز قهر و خشم یافته بیزاری
❈۵❈
وآن پادشه که باشد خودکامه
باشدش کارکرد به دشواری
خوبی نقیض یکدگرش باید
یکجای صدق و جایی مکاری
❈۶❈
یکجای سادگی و جوانمردی
یکجای گربزی و ریاکاری
یکجای چشمپوشی و بیباکی
یک چای بیمناکی و بیداری
❈۷❈
در دفع خصم آنچه سزا بیند
بایدش کار بست به ناچاری
لیکن حذر ببایدش از این سه
بخل و دروغگویی و غداری
❈۸❈
*
*
آنگه کجا نهد به جهان اقبال
بنیاد بارگاه جهانداری
❈۹❈
پیروزیست آلت کار آنگه
آید امید و بیم به معماری
چون گشت کاخ دولت آماده
عشق آید و جوانی و میخواری
❈۱۰❈
تنپروری و نخوت از آن خیزد
وز این دول، کاهلی و گرانباری
رندان چاپلوس فراز آیند
بنهفته تن به جامهٔ درباری
❈۱۱❈
هریک هوای خاطر خود جسته
یعنی ز شه کنیم هواداری
نگذاشته نماز ولی زی شه
هر دم نماز برده به طراری
❈۱۲❈
چونسفلگانشوند فزون، گردند
فرزانگان و پاکان متواری
دوریچو برگذشت بر این حالت
آید زمان ضعف وگرفتاری
❈۱۳❈
شه چونزبون وزار شود، خیزند
غوغاییان و مردم بازاری
دیری بنگذردکه فرو ریزد
آن کاخ دیر مانده به ستواری
❈۱۴❈
هنگام ضعف وپیری پیش آید
زان پس زمان مرگ و نگونساری
*
*
❈۱۵❈
بنگر یکی به چشم خرد کایدون
بر باد رفت دولت قاجاری
ملکی که دی به زور پدید آمد
امروز ناپدید شد از زاری
❈۱۶❈
حربست زندگانی و اصحابش
خون خورده خوی کرده به خونخواری
خوار و اسیروار زید ناچار
مردی که نیست حربی و پیکاری
❈۱۷❈
کودک بپرور از پی آینده
تا پر شود چو ماه ده و چاری
دولت بود به پرورش فردا
قائم، نه فکر پاری و پیراری
❈۱۸❈
کودک چو شد ز مدرسه در محفل
پرسند ازو چه تازه و نو داری؟
دولت به جهد و همت پیش آید
پاید سپس به نیکو رفتاری
❈۱۹❈
زین حال نیست چاره به گیتی در
کاین حال سنتی است چنین جاری
هر ملک را که داد بود بنیاد
دیر ایستد چو کوه به ستواری
❈۲۰❈
وان ملک را که ظلم بود بنیان
زود اوفتد به مسکنت و خواری
شاهی به رایگان ندهد کس را
این چرخ سالخوردهٔ زنگاری
کامنت ها