ملک‌الشعرا بهار:در طواف شمع می‌گفت این سخن پروانه‌ای سوختم زبن آشنایان ای خوشا بیگانه‌ای

در بیت سوختم زین آشنایان ای خوشا بیگانه ای منظور از آشنا کیست

زهرا خانمخیلی ساده و روشن است، منظور از آشنایان، دوستان و نزدیکان است

کش در بیت ششم مخفف و به معنای که او را است

زیبا

با سلام ،در بیت اول مصرع دوم سوختم “زین” آشنایان ، “زبن” تایپ شده. شاد و پاینده باشید.

سلام و تشکر از زحمات دوستان خوبم.در بیت اول مصرع دوم سوختم "زین" آشنایان ، "زبن" تایپ شده. زیباتر می شود اگر اصلاح بفرمایید.شاد و پاینده باشید.

فکر می کنم بیت اخر به این شکل باشد تا از لحاظ وزنی درست باشد: "باش تا از ما هم افتد در جهان افسانه‌ای"

یک اشتباه ریز دریکی از بهترین ابیات این غزل حتی در بسیاری از چاپ ها که متاسفانه کپی از روی هم است انجام شده که معنا و زیبایی بیت را کاملا مختل کرده در بیت شماره 4 اتفاق افتاده .... شمع وش پیش تو سوزم گِردِ هر پروانه ای (صحیح است)نه گر دَهی .... شعر از روی نسخه دست نویس که به خط شکسته است چاپ شده و اشتباه ناشر و حروف چین رخ داده دوم اینکه از ملک الشعرا بعید است در صورت فعلی نوشته باشند که معنا را مبهم یا پا در هوا و ضعیف نگه دارد ...در حالی که با صورت دوم که عرض کردم یک مجاز عالی شکل میگیرد و استعاره معکوس واقع می شود بدین مفهوم که : تا نگویی که در راه عشق بی باک و بی پروایی ... پیش چشم تو ، مانند شمع گرد پروانه های دیگر خواهم چرخید و این مجاز و سورئالیته ی بسیار زیبایسست که بر خلاف معمول اینبار شمع است که بر گرده پروانه می چرد...و همسان است با معنی عمودی در بیت قبل که گویی دلیل و علت بیت بعدی را بیان می کند روانش می شود : تا بی پروا نباشی در عشق ، شمع هم که باشم جلوی چشمت به دنبال پروانه های دیگر می روم ... و تو عیبم مکن چون مرغ جایی می رود که آب و دانه و محبتی هست نه جایی که تردید و سردی و بی مهریست با احترام حامد زرین قلمی

درود به آقای زرین قلمشمع وش پیش تو سوزم گر دهی پروانه ای صحیح هستپروانه به چم و معنی اجازه داشتن استمنتهی ایهام دارهپروانه ی او گر رسدم در طلب جانچون شمع هماندم به دمی جان بسپارم...حافظ،و بسیار بودی که حسن به آنچ خواستی بی استطلاع رای علاءالدین از پیش خود پروانه دادی و حکم ها کردیتاریخ جهان گشای جوینی...بدرود