ملک‌الشعرا بهار:آن شمع دل‌افروز من از خانهٔ من رفت پروای گلم نیست که پروانهٔ من رفت
❈۱❈
آن شمع دل‌افروز من از خانهٔ من رفت
پروای گلم نیست که پروانهٔ من رفت
دارم صدف‌آسا کف خالی و لب خشک
تا ازکفم آن گوهر یکدانهٔ من رفت
❈۲❈
چون باغ خزان دیده ز پیرایه فتادم
زبن شاخه پرگل که زگلخانهٔ من رفت
کامنت ها