گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

ملک‌الشعرا بهار:روی ماهت‌ ر ببین تا عشقمر باور کنی رنگ زردم ر ببین تا جورتر کمتر کنی

❈۱❈
روی ماهت‌ ر ببین تا عشقمر باور کنی رنگ زردم ر ببین تا جورتر کمتر کنی
نیصب شو وخت که بوی زلفهاتر مشنوم کرببینی روز مور خاک سیا ور سر کنی
❈۲❈
زلف کرنیلیر ازی بیشتر مزن قیچی که واز مثل پیشتر نِمْتَنی چرخ مُو رَ چِنْبَرْ کِنِی
ای بهار اُ‌قذر به پیش مو مخن والنازعات گر بحال مو بیفتی الذیر  از برکنی

فایل صوتی اشعار محلی شمارهٔ ۴ - غزل

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

افضل رقوی
2021-11-07T09:19:54.4682919
"گر به حال مو بیفتی الذی ر از بر کنی". الذی را از بر کردن، به معنی حفظ کردن الذی، یک ضرب المثل خراسانی و کنایه از مجبور شدن به انجام کار دشوار است. ظاهرا در مکتب خانه های قدیم یکی از مشکلترین کارها برای کودکان حفظ کردن سوره ای بوده که مشهور به سوره ی الذی بوده است و کودکان جهت حفظ آن به زحمت زیاد می افتاده و تنبیه می شده اند. به همین دلیل در ادبیات عامیانه ی خراسان، وقتی کسی بخواهد فردی را تهدید به زدن کند میگوید: "آنچنان تو را بزنم که الذی را از بر کنی!"