ملک‌الشعرا بهار:مردی از فاقه در امان آمد کارش از گشنگی به جان آمد
❈۱❈
مردی از فاقه در امان آمد
کارش از گشنگی به جان آمد
دید درکوی لاشهٔ مردار
روزه بگشود بر چنان افطار
❈۲❈
یافت با لاشه مرد را، یاری
گفت زنهار! مرد و مرداری
زین حرام ای رفیق دست بدار
تا دهد خوشهٔ حلالت بار
❈۳❈
گفت کم گوی از حرام و حلال
کار جانست، نیست فرصت قال
تا دمد خوشهٔ حلال از دشت
من مسکین حرام خواهم گشت
❈۴❈
تا شود امتحان شاه تمام
نیکمردان شوند صید لئام
چون ملک تجربت تمام کند
هم مگر رستخیز عام کند
❈۵❈
کاهل اصلاح دردسر بردند
یا بکشتید یاکه خود مردند
کامنت ها